10 MEI 1940.
Het is vrijdagmorgen ongeveer 7 uur als mijn moeder op de rand
van mijn bed gaat zitten en mij voorzichtig voorbereidt op iets
heel ergs: nJe kunt niet gaan logeren (het was Pinkstervakantie)
bij Opie (mijn grootmoeder) in Breezand, want het is oorlog..."
Ik begon te huilen, niet omdat het oorlog was, maar omdat de lo
geerpartij niet doorging.
Later die morgen kwam ik samen met een paar Westerlander jongens
op de hoogte bij de boerderij van Klaas Kikkert. Vandaar zagen
wij enorme zwarte rookwolken boven vliegkamp De Kooy hangen - de
hangars waren gebombardeerd en toen er even later een Messer-
schmidt Duitse straaljager) laag over Westerland vloog, drong
de ernst van alles toch wel tot mij door!
Vooral toen men overal schuilkelders ging maken. Zo werd er ook
een naast ons huis door de gezamenlijke buren uitgegraven - een
diep gat in de bruin-gele Wieringer grond met steile wanden.
Een buurman kon zelfs een trapje naar beneden creëren - hij
maakte er zelfs twee - aan iedere kant een - omdat je er toch
uit moest kunnen komen als er aan een kant een bom zou vallen...
Over het gat kwamen dikke balken, daarop kwamen oude vloerkleden
en daar kwam ongeveer een halve meter zand op. Tegen de wanden
biezen matten en zo kreeg het hol toch iets huiselijks....
Echter, na enkele dagen bleek hoe gevaarlijk het ding was - de
wanden begonnen af te brokkelen en instortingsgevaar werd actu
eel.
Later hebben we het nog vaak gehad over het naïeve van deze on
derneming, vooral toen ons duidelijk werd hoe groot de explosie
ve kracht van brisant-bommen is. Bij een inslag zou onze "schuil
kelder" - indien gebruikt voor het doel waarvoor hij geschapen
werd - veranderd zijn in een massagraf.
Toen 9 jaar oud,
H. Cornelissen.
VIJFTIG JAAR GELEDEN...
Mij werd gevraagd uit eigen ervaring iets te schrijven over de
oorlogsdagen van 1940. Dat is dan vijftig jaar terug.
Mijn man was al opgeroepen bij het begin van de mobilisatie. Hij
was gelegerd op Fort Erfprins in Den Helder. Ook in de Gesterweg
waren veel soldaten en mijn man kwam te weten dat daar iemand bi
was die op Texel woonde. Hij probeerde daarmee te ruilen. De Ges
terweg was mooi dicht bij de Zwinstraat, dus dicht bij huis. De
ruil kwam tot stand, maar net voordat hij overgeplaatst zou wor
den moesten de mannen vanuit de Gesterweg naar Kornwerderzand en
dus ook mijn man.