10 MEI 1940. Het is vrijdagmorgen ongeveer 7 uur als mijn moeder op de rand van mijn bed gaat zitten en mij voorzichtig voorbereidt op iets heel ergs: nJe kunt niet gaan logeren (het was Pinkstervakantie) bij Opie (mijn grootmoeder) in Breezand, want het is oorlog..." Ik begon te huilen, niet omdat het oorlog was, maar omdat de lo geerpartij niet doorging. Later die morgen kwam ik samen met een paar Westerlander jongens op de hoogte bij de boerderij van Klaas Kikkert. Vandaar zagen wij enorme zwarte rookwolken boven vliegkamp De Kooy hangen - de hangars waren gebombardeerd en toen er even later een Messer- schmidt Duitse straaljager) laag over Westerland vloog, drong de ernst van alles toch wel tot mij door! Vooral toen men overal schuilkelders ging maken. Zo werd er ook een naast ons huis door de gezamenlijke buren uitgegraven - een diep gat in de bruin-gele Wieringer grond met steile wanden. Een buurman kon zelfs een trapje naar beneden creëren - hij maakte er zelfs twee - aan iedere kant een - omdat je er toch uit moest kunnen komen als er aan een kant een bom zou vallen... Over het gat kwamen dikke balken, daarop kwamen oude vloerkleden en daar kwam ongeveer een halve meter zand op. Tegen de wanden biezen matten en zo kreeg het hol toch iets huiselijks.... Echter, na enkele dagen bleek hoe gevaarlijk het ding was - de wanden begonnen af te brokkelen en instortingsgevaar werd actu eel. Later hebben we het nog vaak gehad over het naïeve van deze on derneming, vooral toen ons duidelijk werd hoe groot de explosie ve kracht van brisant-bommen is. Bij een inslag zou onze "schuil kelder" - indien gebruikt voor het doel waarvoor hij geschapen werd - veranderd zijn in een massagraf. Toen 9 jaar oud, H. Cornelissen. VIJFTIG JAAR GELEDEN... Mij werd gevraagd uit eigen ervaring iets te schrijven over de oorlogsdagen van 1940. Dat is dan vijftig jaar terug. Mijn man was al opgeroepen bij het begin van de mobilisatie. Hij was gelegerd op Fort Erfprins in Den Helder. Ook in de Gesterweg waren veel soldaten en mijn man kwam te weten dat daar iemand bi was die op Texel woonde. Hij probeerde daarmee te ruilen. De Ges terweg was mooi dicht bij de Zwinstraat, dus dicht bij huis. De ruil kwam tot stand, maar net voordat hij overgeplaatst zou wor den moesten de mannen vanuit de Gesterweg naar Kornwerderzand en dus ook mijn man.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 1990 | | pagina 13