52
In die dagen moest ik regelmatig naar Hippo, naar His Wilms of naar
naar Dirk Kooy, de levensmiddelengrossiers om aanvulling. Met de mo
torbakfiets ging ik langs de Gemeenelandsweg. Op een keer werd er op
mij vanuit een vliegtuig geschoten. Ik dook in een greppel en het liep
goed voor me af.
Toen we op de radio hoorden dat Koningin Wilhelmina het land verlaten
had waren we sprakeloos. Het werd door velen niet begrepen. Er heerste
een gevoel van teleurstelling.
Op dinsdag werd bekend dat Rotterdam was gebombardeerd. De capitulatie
van Nederland volgde. Burgers en soldaten huilden.
Sinds 1939 waren verschillende levensmiddelen op de bon. b.v. suiker en
peulvruchten. De Winkeliers plakten de bonnen op en moesten die inleve-
veren bij het Distributiekantoor gevestigd in het Waaggebouwt je op het
Kerkplein, later in de Mekkenstuinweg.
De soldaten werden betaald met echte zilveren halve guldens met de
beeltenis van Koningin Wilhelmina erop. Nog steeds heb ik nog enkele
muntstukken uit die tijd in mijn bezit.
Burgers werden ingeschakeld om 's nachts wacht te lopen. Voorzien van^
een loei-apparaat en een grote scheepshoorn moest ook ik gedurende drie
uur in de nacht wacht lopen. Luchtbescherming werd dat genoemd.
Op zekere nacht had ik wacht met meester Overeem. Bij het gebouwtje
naast de Pastorie in Oosterland was het vertrekpunt, maar meester
was op het vastgestelde tijdstip in geen velden of wegen te bekennen.
Dus ging ik naar zijn huis en zette de scheepshoorn op de brievenbus.
Ik gaf een paar stoten en trillend van schrik verscheen de bewoner
in pyama bij de deur.
Op woensdagmorgen om ongeveer 11 uur kwamen de eerste Duitsers in Oos
terland. Langs de Akkerweg reed een hele colonne vrachtwagens richting
het M.U.Z.-park. We keken onze ogen uit naar het materiaal.
Er werd gevraagd hoe men in Schagen moest komen. Alle richtingborden
waren omgedraaid om verwarring te stichten.
In de jeugdherberg werden soldaten ingekwartierd. Jonge jongens die
met een buitgemaakte mitrailleur 's avonds laat over de. leemgaten -
naar de dijk schoten. Kinderen konden er niet van slapen. Een ver
bolgen moeder ging met de soldaten praten zouden de Duitsers
het wel hebben verstaan???in ieder geval werd het daarna rustig.
In die dagen waren er veel wegen versperd. Ook de Betonweg, want
dan konden er geen vliegtuigen op landen.
De Duitsers waren in het begin wel vriendelijk. Zij werden door de
inwoners zoveel mogelijk genegeerd. Soms werd geprobeerd kontakten
te leggen waar meestal niet op gereageerd werd. Toen de Duitse sol
daten met de Wieringer meisjes wilden dansen namen de jongens dat
niet en werden wapens gestolen, waarna er huiszoekingen volgden.
A. Buma werd verantwoordelijk gesteld voor de wapens die weg waren.
Hij werd als gijzelaar door de Duitsers meegevoerd, een angstig
avontuur.
Tot zover mijn herinneringen,
Joh. Oedzes,
Burg. L.C. Kolffsingel 6a,
Hippolytushoef
