50
In die winter van 1939-1940 werden er door de vrouwen in Nederland
veel handschoenen en wanten gebreid voor onze soldaten, want het was
erg koud. Ja, heel Nederland leefde met onze soldaten mee.
Toen op de vroege vrijdagmorgen van de tiende mei het bericht door de
radio kwam dat het Duitse leger over onze grenzen was gekomen stond
heel Oosterland op de weg om de toestand te bespreken.
Men was eerst radeloos, ja in paniek maar later verbeten. Er werd
steeds naar de radio geluisterd. Er werden berichten uitgezonden
van parachutisten die boven Nederland door vliegtuigen werden uit
gestrooid.
De politie heeft enkele bewoners uit de omgeving toen opgepakt om
dat ze sympatie hadden voor de N.S.B.
Toen er om ongeveer 11
uur drie bommenwerpers
kwamen aanvliegen vanuit
Den Oever richting Oos
terland naar vliegbasis
De Kooy stond ik op de
dijk en ik kon ze volgen
tot De Kooy. Na een tijd
je zag ik daar grote, dik
ke zwarte rookwolken op
stijgen.
Zondags werd Oosterland
beschoten door vliegtui
gen met mitrailleurs. De
soldaten schoten met hun
geweren op de vliegtuigen.
Niemand werd gelukkig ge
wond, maar er werden wel
kogels gevonden.
Ook het luchtafweer te
Vatrop deed verwoed hun
best, maar de vliegtui
gen kwamen niet naar be
neden, wat de sbldaten
erg jammer vonden en wij
burgers ook, want we leef
den erg mee.
De hele winter al contro
leerde men bussen om te
kijken of er soms ook
Duitsers in zaten. Als het
niet vertrouwd werd liet
men de passagiers "Scheve-
veningen" zeggen. Dat kan
een Duitser moeilijk zeg
gen.
Wij beleefden het een keer
dat ons huis werd omsingeld
omdat men dacht dat er een parachutist bij ons binnen was. Er zaten
echter gewoon een paar Nederlandse soldaten bij ons. Daar hebben we
toen geweldig om gelachen.
Zo stond Nederland op wacht
in 1939 - 1940.
