<1
m£JR 7Zr*
W-rm
it£. ti/ztr:,
èJ $*^4 m
:A(y.gfin" :y,,
4
Dagboek, 27 juni /945
Dagboek 20 juni /945
V fóutJ
4/ M Êf .M/v A
Dispuut Gemma tijdens
een bezoek aan Bussum
in 1942. Foto uit een
album van het dispuut.
Het oorspronkelijke
bijschrift luidde: 'afscheid
met fles (leeg)'. Mien is de
vrouw met de jas over de
arm, links van haar
Hannie Schaft.
Collectie Stadsarchief
Amsterdam.
In dezelfde brief beschrijft Mien ook de gebeurtenissen
in Alkmaar op 5 mei, de dag van de capitulatie van de
Duitse troepen. Het werd voor haar een buitengewoon
enerverende dag:
(Brief V-Cjn Mien aan nichtiHajn, /4 mei /945
En toen, opeens, was daar om half tien de vlag van het
politiebureau. En dat feit, gevoegd bij de steeds herhaalde
zenderberichten was onmiskenbaar: vijf minuten later was
het een vlaggen, oranje- en hospartij, waar je van achter
over sloeg, geweldig leuk. Doodjammer, dat ik eruit moest
naar Uitgeest, ik had nog een beetje hoop gehad dat ik
thuis zou kunnen blijven, maar die vlieger ging niet op. En
dus reed ik onder de vaderlandse klanken van ons Waag-
carillon en het geronk van de Tommy-escadrilles, die de
meest fraaie stunts uitvoerden, de Victoriestad uit, in de
hoop een massa feestvreugde in de dorpen te zullen zien.
Maar die rit heeft me nog eens de stuipen op het lijf
gejaagd.Tot halverwege Heiloo ging alles eminent: de
durpse vreugde was overal te zien, maar langzamerhand
verdwenen alle vlaggen en vanaf Limmen staarden de
mensen met open monden naar mijn uitbundige nationale
cocardes. En toen ik eenmaal gearriveerd was, kreeg ik
direct te horen, dat ik de spullen af moest doen, omdat ze
er in Uitgeest op schoten en daar de vorige avond wilde
strijd met handgranaten gevoerd hadden. Maar terug
begon halverwege Heiloo toch weer de victorie en in onze
goeie oude stad beierden alle klokken en vlagden zelfs de
torens en het stadhuis, ja toen was het wel onweerlegbaar!12
HET LEVEN GAAT DOOR
Toen na de bevrijding het dagelijkse leven weer werd
opgepakt, ergerde Mien zich aan het gekibbel en
geklaag dat weer overal te horen was. Zelf besefte ze dat
dit de weerslag was van de bevrijdingsroes waarin ze een
tijd lang leefde.
Al snel na de bevrijding verdween de voedselschaarste.
Opgetogen beschreef Mien het op 17 mei verkrijgbare
weekrantsoen in haar dagboek:
met zijn drieën kregen wij de 17e mei: 3 repen chocola,
375 gram Engelse margarine, 50 gram thee, een blik
Vreima Sausage en 1 pak Canadian Eggpowder (alweer een
doux souvenir!). Gesmuld hebben we van al dat heerlijks!
We hadden altijd gerekend op hulp in graan, in aardappe
len, maar nooit op maar zo direct iets kostelijks als iedere
week een reep, kostelijk vlees in blik en de echte koffie,
waarvan we vorige week 40 gram kregen.13
Mien genoot ervan weer Engelstalige films te kunnen
zien in de bioscoop. Na 1940 werden er alleen Duitse
films vertoond, met veel oorlogspropaganda eromheen.
Mien wilde ze niet zien. Haar eerste poging om weer naar
de film te gaan, mislukte trouwens. Ze had gehoord dat
in het Oranjehotel in Bergen films werden vertoond. Op
20 mei, eerste pinksterdag, fietste ze met een vriendin
naar Bergen. Het dorp was toen nog niet vrij toegankelijk,
maar met hulp van hun B.S.-armbanden en verhalen over
doktersvisites, mochten ze door. Maar er was die avond
geen film! Er was ook nog een ander beletsel:
Het bleek trouwens later een film van de Canadezen te zijn,
waar je alleen met een Canadian in mocht, maar dat er
inkomen hadden we er wel op gewaagd; als er plaats was,
lieten ze de gewone burgers ook wel door. Later bleek er
hier in de Harmonie ook een film te zijn, af en toe, waar je
alleen met een Canadees heen kon, maar in de eerste
plaats had ik niet een dergelijke vriend en in de tweede zou
ik me toch een beetje opgelaten gevoeld hebben om daar
zo open en bloot met zo'n knul te zitten. Ik ben en blijf nu
eenmaal een stijve hark op dat punt.14
f-
/AO
mJjf
Ter gelegenheid van
Nieuwjaar 1943 kreeg
Mien een briefkaart
van Jo (Hannie)
Schaft. Hannie
schrijft over haar
studie en bezoek aan
andere studenten. Ze
noemt ook 'andere in
Amsterdam te
verrichten bezighe
den'. Verzetswerk?
Al snel kwam het door de oorlog uitgedunde dispuut ook
weer bijeen en werden er weer activiteiten gepland. In
september 1945 ging het dispuut een weekje op vakantie
naar Schoorl. Van allerlei plannen van Mien en vriendin
nen om naar het buitenland te gaan (Indië, Australië,
Engeland, Amerika, Zwitserland) kwam niets terecht.
Mien besloot uiteindelijk dat het handiger was om eerst
haar studie af te maken. Ze studeerde af in 1947. Daarna
werkte ze als juriste bij onder meer de Raad voor Rechts
herstel en de Algemene Werkgeversvereniging Neder
land (AWVN). Mien woonde vanaf 1946 in Amsterdam. Ze
is altijd ongehuwd gebleven en overleed in 2008.
Miens oorlogsdagboek eindigt met aantekeningen van 12
juli 1945. Ze vertelt dat ze haar 'krantenachterstand' heeft
ingehaald. De tijdschriften moeten nog: daar staat veel in
en ze leest alles, 'tot de advertenties over stalen bouten
toe!'. De reden dat ze alles wil lezen doet ze uit de
doeken in de veelzeggende laatste zin van het dagboek:
'Het is immers zo'n glorie nu vrije kranten te kunnen
lezen!'
Illustraties (tenzij anders vermeld, komen de afbeeldingen uit
het familiearchief)
NOTEN
1. Regionaal Archief Alkmaar, archief familie Hekket, inv.nr. 6,
dagboek Mien Hekket 1944-1945,11 mei 1945. De spelling van
de citaten is gemoderniseerd.
2. Dagboek, 27 augustus 1944.
3. Andere dagboeken van Mien bevinden zich in het Amster
damse Stadsarchief, archief W.L. (Mien) Hekket, inv.nrs. 3-7.
Ze zijn bijgehouden over de jaren 1952-1956.
4. Het Regionaal Archief bezit geen andere oorlogsdagboeken
van vrouwen uit Alkmaar en omgeving. Ook bij het NIOD zijn
er geen Alkmaarse dagboeken aanwezig. Daarentegen wel
van vrouwen uit de omgeving van Alkmaar, zo bijvoorbeeld
het dagboek van A. Vries-Bouwes uit Heiloo over de periode
1939-1945 en het dagboek van mevr. N. Meurs uit Heerhugo-
waard over de periode 1941-1946.
6. Mien's vader.
9. Archief familie Hekket, inv.nr. 4.
10.De andere omgekomen dispuutleden waren, in de volgorde
waarin Mien ze noemt: Phine Kits van Heyningen, Sonja
Frenk, Dora Korijn en Lies Dammers.
11. Archief familie Hekket, inv.nr. 4.
80 - OUDALKMAAR
OUDALKMAAR - 81
