Prentbriefkaart (no,g voor de verho ging van 1924). Collectie Regionaal Archief ging mijn vader in de loonmalerij en ging tarwe malen."13 Het was letterlijk en figuurlijk leven van de wind. Als het een tijdje windstil was geweest en de wind stak op, dan was het werken geblazen. Er werd niet alleen voor boeren uit de omgeving gemalen, maar ook voor grote veevoederbedrijven en bakkers. Het rampjaar 1924 was voor Piet geen aanleiding om de windmolen vaarwel te zeggen en over te gaan naar diesel of elektriciteit. Hij herbouwde de molen. Zijn zoon Arie heeft vervolgens de scepter gezwaaid van 1941 tot 1980, dus bijna 40 jaar. Hij bleek een windmolenaar in hart en nieren. Aan hem heeft Noord-Holland, maar ook andere delen van Nederland, te danken dat er meerdere windmaalbedrijven ontstonden. Vaak werd hem gevraagd te helpen of advies te geven bij andere molens. Hij was aanwezig op diverse molenopeningen, tot soms ver in Limburg met de motorfiets! Op 9 september 1982 overleed Arie Berkhout. Hij is onder enorme belangstelling begraven. DE WIND OF ELEKTRISCH? Men kan de vraag stellen, waarom Piet Berkhout opnieuw een molen liet bouwen in plaats van een maalderij met elektrische of dieselaandrijving. Het was een weinig zakelijk besluit. De familie Berkhout was echter een echte molenaarsfamilie met een grote liefde voor het oude vak. Inmiddels werd nu wel een dieselmotor gebruikt om in tijden van windstilte de molenstenen aan te drijven. Sindsdien heeft de molen diverse verbetering en renovaties ondergaan. Arie Berkhout zocht voortdurend naar nieuwe technieken om de wind de baas te zijn. Al in 1942 voorzag hij de roeden van stroomlijnwieken volgens het systeem Dekker. Dit betekende een verhoging van 50% van het nuttig effect van de molen, waardoor deze al bij geringe wind in staat was zijn werk te doen. Een bezwaar was, dat bij stormweer de omloopsnelheid vaak zo groot werd, dat men de molen enigszins uit de wind moest kruien. Berkhout paste daarom in 1949 het Ten Have-systeem toe: met een ander soort wieken (lange overlangs-draaiende houten kleppen in plaats van zeilen op de wieken) verbeterde het zelfregulerend vermogen. De molen ging door gebruik van de daarbij behorende remkleppen nooit op hol bij vlagerige wind en zo kon er regelmatiger gedraaid worden. In 1955 werd de oude dieselmotor vervangen door een nieuwe dieselmotor van 32 pk, die het nog steeds doet. Door dit soort toepassingen was Arie Berkhout in staat veel beter invloed uit te oefenen op het gelijkmatig malen van de molen, 't Roode Hert behoorde daardoor tussen 1950 en 1960 tot de modernste 20 Oud Alkmaar 2009

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 2009 | | pagina 22