Alkmaar varia Honderd jaar bibliotheek Historische thriller Ongewijde aarde In 1908 werd de 'Vereeniging tot oprichting en instand houding van een Openbare Leeszaal en Boekerij in Alkmaar' opgericht en nog datzelfde jaar werd de eerste openbare bibliotheek geopend op de hoek van de Kaarsemakersgracht en Kanaalkade. Het honderdjarig bestaan is op 8 juni j.l. met een spectaculaire middag in de bibliotheek en op het Canadaplein gevierd. Het speciale jubileumboek, waarin dit honderdjarig bestaan met veel foto's en verhalen wordt toegelicht, is niet alleen voor leden van de bibliotheek maar ook voor leden van de Historische Vereniging Alkmaar met korting voor 9,95 euro te koop bij de bibliotheek. Wilt u dan even bij de balie melden dat u lid bent? In de zeventiende eeuw was er sprake van een spectaculaire waardestijging van tulpenbollen, die voor enorme bedragen werden verhandeld. De overspannen markt reageerde met een plotselinge val van de prijzen, waardoor velen hun vermogen verloren. Tijdens een veiling in de Alkmaarse Nieuwe Doelen op 5 februari 1637 zouden de hoogste prijzen ooit zijn betaald voor tulpenbollen. De veiling was georganiseerd door de Alkmaarse weeskamer ten behoeve van de kinderen van de overleden kastelein van de Oude Doelen, Wouter Bartelmiesz. Winckel. Volgens een pamflet zou er voor maar liefst 90.000 gulden verhandeld zijn. Vele processen volgden, omdat de kopers uiteindelijk niet wilden betalen. Deze historische gebeurtenis speelt een belangrijke rol in de onlangs verschenen thriller Het tulpenvirus van Daniëlle Hermans. De titel verwijst naar een speciale tulpen variant waar in de zeventiende eeuw erg veel vraag naar was, de zogenaamde 'gevlamde' tulpen. Men wist toen nog niet dat deze variant een gevolg was van een virusziekte. De thriller speelt zich overigens grotendeels af in het hier en nu. Zoals het in een degelijke thriller betaamt, vinden er moorden plaats, is er een wereldwijd complot aan de gang en wordt er gezocht naar iets geheimzinnigs, in dit geval een uiterst zeldzame tulpenbol. Maar leest u zelf! Naar aanleiding van het artikel hierover in het vorige nummer liet de heer L.J. van de Kamer ons weten, dat zijn vader beheerder was van de begraafplaats Sint Barbara van 1926 t/m 1950. Het perceel ongewijde aarde lag niet bij binnenkomst links langs de Zandersloot, zoals in het vorige nummer stond vermeld, maar bij binnenkomst rechts naast het zgn. lijkenhuis, (later in gebruik als schuur voor opslag van gereedschap en materiaal), ongeveer op de plaats waar nu een uitbouw gerealiseerd is, en het was door een manshoge coniferenhaag afgescheiden van de rest van de begraafplaats en alleen toegankelijk via het poortje naar het lijkenhuis. Zijn broer, die zijn vader in 1950 opvolgde, vertelde dat hij na ongeveer 11/2 jaar, dus medio 1952, daar een doodgeboren kindje moest begraven. Toen de moeder na enige dagen uit het ziekenhuis was ontslagen en bij hem kwam vragen waar haar kindje begraven was, werd zij radeloos van verdriet toen zij zag waar haar kindje was opgeborgen. Hij wilde dit toen nooit meer meemaken en heeft de coniferenhaag gerooid en een laag taxushaagje geplant van plm. '/2 meter hoog met een wit poortje als toegang van en naar de begraafplaats. De heer B. van de Kamer, doodgraver, voegt daar bij navraag nog aan toe dat hij geen stappen ondernomen heeft naar de kerk om de ongewijde aarde af te schaffen. Het is nog jaren daarna doorgegaan. De laatste begrafenis in ongewijde aarde vond plaats eind 1959. De plek bleef nog enige tijd bestaan, hoewel er dus vanaf 1960 niet meer begraven werd. 54 Oud Alkmaar 2008

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 2008 | | pagina 28