KLIMOP KREEG OCHTENDDOUCHE
Hoewel het huis nieuw was en voor die
tijd modern, was het comfort nog ver
verwijderd van wat we tegenwoordig als
normaal beoordelen; dubbel glas en
isolatie bestonden nog niet en in de winter
vroor het 's nachts, zeker op de slaapkamers,
binnen bijna net zo hard als buiten. Dikke
ijsbloemen op de ruiten en de dekens
vastgevroren aan het bed. Menigmaal
bevroor de waterleiding. Alleen in de
keuken werd gestookt en in het weekend
ook in de kamer. Om zuinig met de
brandstof om te gaan, werd het vuur in de
nacht heel laag gehouden. Een douche,
laat staan een badkamer, ontbrak in het
huis en op zaterdag ging de hele familie in
de tobbe voor het fornuis in de keuken.
Ik kan me ook nog goed de ergernis van
mijn moeder herinneren over een merk
waardige architectonische kronkel.
Er was een wasemkap in de woonkamer,
waarschijnlijk bedoeld als een soort
schouw. 'De dienst' vond het echter
prachtig en dus was er van uitbreken geen
sprake. Dat was een soort vloeken in de
kerk. Er was nog een ander voorbeeld van
het tamelijk autoritaire gedrag van vaders
werkgever: het huis moest groen worden
en dus was er een klimop langs de gevel
geplant. Dit tot groot verdriet van mijn
vader, die bang was dat ongedierte zich
hierlangs toegang tot de woning zou
verschaffen. Geheel ongegrond was die
angst niet want er waren in en langs het
kanaal veel ratten. Zijn indringende
verzoek de klimop weg te mogen hakken
werd hoogmoedig van de hand gewezen.
Hij was echter als rechtgeaarde Fries niet
voor één gat te vangen. De natuur deed
sluipend haar werk dankzij de dagelijkse
ochtenddouche met verse urine!
UITZICHT
Een leuk aspect van het huis was het
geweldige uitzicht. Vanuit de woonkamer
keek je ver over het kanaal en tot diep in
de Schermer. Aan de andere kant lagen
Oudorp en Alkmaar binnen gezichts-
bereik. Het huis en de brug waren ook een
richtpunt voor de vele fietsende scholieren
uit de Schermer en de Heerhugowaard. Na
hard trappen tegen de wind of in de regen
betekende het passeren van ons huis dat
de resterende afstand naar Alkmaar vanaf
dat moment letterlijk en figuurlijk te
overzien was. We deden er ook kennissen
op met wie we dan meefietsten naar
school. Als het heel slecht weer was
gebruikte vader zijn pet en statuur nog
wel eens om een auto aan te houden en
ons zo een droge rit naar de stad bezorgen!
In 1^56 verhuisden mijn ouders naar de
Leeghwaterbrug en trok de familie
Eikelenstam in het huis. En nu is het
gesloopt om ruimte te maken voor het
nieuwe kruispunt in de Ringweg van
Alkmaar.
20 Oud Alkmaar 2007
