Bevrijding?
Over de bevrijding in 1945 heeft Cor Neef een dubbel gevoel: ja natuurlijk was ik enorm
blij. Maar er was ook ergernis. Bijvoorbeeld over het kaalknippen van meisjes en
vrouwen die omgang hadden gehad met Duitsers. Het waren vooral arbeidersmeisjes
waar men het op had gemunt. Ik heb het twee keer persoonlijk meegemaakt. Ook een
kennis van mij, een in Duitsland geboren meisje, zelf helemaal niet nationaal-
socialistisch, werd in een handwagen door de Langestraat naar het politiebureau
gereden. Dirk Groen en ik hebben er toen in een extra nummer van De Vrije Pers onze
verontwaardiging over uitgesproken. Ik ben toen als gevolg daarvan nog een tijdje
vastgehouden op het politiebureau. Wat mij ook irriteerde waren de 'meikevers':
mensen die niets hadden gedaan en opeens de held gingen uithangen op het moment
dat de Duitsers al bijna vertrokken waren. Ik heb de armband van de Binnenlandse
Strijdkrachten dan ook niet willen dragen bij de bevrijding'.
Cor Neef heeft nog steeds last van de oorlog. Hij wil er eigenlijk helemaal niet over
praten: 'Ik heb angsten. Ik durf bijvoorbeeld niet in een taxi als er al veel mensen in
zitten. Ik wil ook altijd weten waar de uitgang is als ik ergens ben. Mijn huisarts Bartstra
zei na de oorlog: Cor, ga alsjeblieft feesten, ga dansen, ga toneelspelen, zoek afleiding,
stort je in het verenigingsleven. Dat heb ik gedaan. Het gaf voldoende afleiding, maar
die rotoorlog kwijtraken is me nooit helemaal gelukt'.
Voetbal
Na de oorlog was Cor Neef lange tijd betrokken bij het voetbal, alleen op een andere
manier dan meestal gebeurt. Zelf was hij ondanks een kortstondig lidmaatschap van
Alcmaria Victrix (in de jaren 1930-1931) geen groot liefhebber van het spel. Neefs
bemoeienis met het voetbal was sindsdien vooral een organisatorische. Zijn
'voetbalcarrière' begon in 1947 toen hij een bedrijfsvoetbalvereniging oprichtte bij de
firma Stoel. Nog in hetzelfde jaar nam hij het initiatief tot de oprichting van de
koepelorganisatie ABV (Alkmaarse Bedrijfs Voetbalverenigingen). Hij werd secretaris
van deze organisatie en bleef dat tot 1971. Nog één keer speelde hij zelf mee in een
wedstrijd: 'Dat was tegen Stabilitas uit Heiloo. Ik weet nog goed dat ik toen een flinke
schop tegen mijn achterste kreeg en dacht: dat is niets voor mij'.
De bestaande voetbalverenigingen reageerden aanvankelijk achterdochtig op de AVB.
Neef 'In 1948 kwam er oppositie van de plaatselijke voetbalclubs, die bang waren, dat we
de beste voetballers bij hun club weg zouden halen. Daar waren we helemaal niet op uit!
Volgens onze reglementen mocht niemand lid worden die ook al lid van een bestaande
voetbalclub was'. Het misverstand was dankzij het optreden van Wout Middelbeek,
hoofdredacteur van de Alkmaarsche Courant, snel de wereld uit en in 1948 trad het
bedrijfsvoetbal met maar liefst 16 elftallen toe tot de KNVB.
Samen met een aantal anderen hielp Neef vervolgens in 1952 het Alkmaarse
bedrijfsvolleybal en -handbal op de been. Met name het bedrijfsvoetbal kwam tot grote
