bloemenvaas. Het interieur was geheel in de stijl van die dagen: rood marokijnleer was
gebruikt voor de bekleding, het houtwerk bestond uit 'Cuba Mahoniehout', met
esdoorn afgezet. 'Vermelden wij tenslotte nog, dat de sluiting en opening van den
wagen geschiedt met behulp van twee krukken op het rechtse portier dat alles afsluit en
tevens, dat de chauffeur steeds een looplamp bij zich heeft'. 2 Aldus een nogal lyrische
beschrijving in het tijdschrift De Auto.
Na enige jaren te hebben samengewerkt gingen Stikkel, Oly en ten Zeldam ieder hun
eigen weg. De zaak werd verkocht. J.C. Pouwels (1901) werd de nieuwe eigenaar. Hij was
een rasechte Amsterdammer. Na een opleiding aan de handelsschool ging hij naar de
MTS en behaalde zijn diploma in de motortechniek. Daarna werkte hij bij de importeur
van Studebaker in Den Haag. Toch trok zijn geboortestad en ook daar waren genoeg
bedrijven waar hij met zijn opleiding terecht kon. Eerst werkte hij bij de
Buick/Chevrolet-importeur, later kwam hij bij een Chrysler-importeur terecht. Via
zwagers die in de oliehandel zaten en dus veel in het land rondreden, vernam hij dat de
zaak van Stikkel, Oly en Ten Zeldam te koop stond. Met financiële steun van zijn vader
kocht J.C. Pouwels op 24-jarige leeftijd hun bedrijf en daarmee ook de Hupmobile
ziekenwagen.
Hoe het de wagen vergaan is weten we helaas niet. Waarschijnlijk ging hij verloren bij
een brand die eindjaren twintig een schuur aan de Westerweg met een groot deel van het
wagenpark van Pouwels in de as legde. Doordat de auto's niet verzekerd waren, was dit
een grote klap. Met hard werken lukte het om het hoofd boven water te houden en al snel
weer door te zwemmen. Het bedrijf ontplooide vele activiteiten. Er was een garage, men
deed aan ziekenvervoer, men exploiteerde een busdienst naar Egmond en deed aan
postbezorging op het traject Alkmaar, via Anna Paulowna en Breezand naar Den Helder.
Zwak voor ziekenvervoer
Directeur J.C. Pouwels had echter een zwak voor het ziekenvervoer. Hij ging graag zelf
op pad met de ziekenwagen - vooral buiten kantooruren -, maar hij had ook enkele
monteurs met EHBO-diploma die ermee mochten uitrukken. Ze moesten bij een oproep
eerst de handen wassen en dan een witte jas aantrekken. Pouwels nam het contract over
dat gesloten was tussen Stikkel, Oly en ten Zeldam en de Noord-Hollandse vereniging
'het Witte Kruis'. Volgens dat contract was hij gehouden 'te zorgen, dat de auto's en
brancards zijn voorzien van goede veerinrichtingen en schokbrekers, en zoo noodig
verwarmd zijn; dat de auto's goed worden bestuurd en steeds zindelijk en net zijn,
terwijl geen reis mag worden ondernomen zonder medeneming van voldoende reserve
onderdelen'.3 Zelfsloot Pouwels in 192 6 eenzelfde soort contract af met 'De Federatie van
vereenigingen voor ziekenverpleging in Noord Holland': leden van deze vereniging
kregen een gunstiger tarief (f 0,50 per kilometer, tegen 0,65 voor niet-leden).4 Volgens
beide contracten was Pouwels niet verantwoordelijk voor de begeleiding. Die werd
verzorgd door personeel van een van de twee Alkmaarse ziekenhuizen.