Simone
vanderVlugt
Schijndood
begonnen was, een boek over heksenvervolgingen in Zuid-
Duitsland onder de titel De Amulet. Uitgeverij Lemniscaat
wilde het wel uitgeven. Toen heb ik meteen mijn baan als
secretaresse opgezegd om full-time schrijfster te worden. Na
een aantal jaren kon ik er van leven.
Waarom historische romans?
Geschiedenisles op school vond ik niet leuk, dat ging veel te
veel over jaartallen en feitjes. Ik las toen wel graag de boeken
van Thea Beekman. Zij gaf mij een heel andere kijk op
geschiedenis. Toen zag ik dat het ook over mensen ging. Door
haar boeken kreeg je een idee over hoe je zelf geleefd zou
hebben als je eeuwen eerder was geboren.
Wat doe je aan historisch onderzoek om zo'n tijdsbeeld goed te
kunnen beschrijven?
Ik lees alles wat los en vast zit om zo veel mogelijk informatie
te krijgen over een periode. Ik wil alles weten: de inrichting
van huizen, de eetgewoonten, hoe de straten er uit zagen. Ik
sleep de bibliotheek leeg, ga in musea kijken en oriënteer me
op de plek waar het verhaal moet spelen.
Mijn favoriete periode is de 17de eeuw, omdat daar nog veel
van over is gebleven in de vorm van bijvoorbeeld gebouwen. Het gaat me overigens niet
zozeer om een bepaalde tijd. Ik ben vooral geboeid door het verhaal en kijk pas als
volgende stap naar de tijd waarin het moet spelen.
Is dat met Schijndood ook zo^je^aan
Ja, de eerste aanleiding was een boek over melaatsheid van Susa Ebbinge-Wubben. Het
heet: Leven als doodverklaarden, leprozenzorg in Europa (500-1800) (Zeist, 1993). Het
onderwerp boeide me, daar wilde ik wel iets mee doen. Ik heb het boek meteen gekocht.
De volgende stap was dat ik op een oude stadskaart van Alkmaar het leprooshuis zag
staan. Dat bleek op de plek te zijn van het huidige restaurant Koekenbier aan de
Kennemerstraatweg. Zo kwam de koppeling tussen het onderwerp melaatsheid en
Alkmaar tot stand. Het leek me prachtige stof voor een verhaal. Er zijn niet veel romans
over melaatsen.
Dat heeft natuurlijk een reden, want meestal loopt het niet zo goed af Ik houd wel van
realisme, maar het moet niet te erg zijn. Dan ga ik zoeken naar een uitweg. Die heb ik
gevonden door het verhaal over Olivier te koppelen aan een verhaal over een
hedendaagse student met de naam Kris. Hij is de eigenlijke hoofdpersoon van het boek
en met hem loopt het wel goed af