Een uitnodiging voor een diner hield in dat men in deze kring geaccepteerd was. Het
betekende echter niet dat men met deze personen intensief contact had. Frederica
nodigde een keer voor een diner twee personen uit waarmee ze geen intieme omgang
wenste. Ze had het diner lang uitgesteld, maar het moest er toch een keer van komen
omdat ze hen een gunst verschuldigd was. Deze twee personen bedankten echter omdat
'ze niet op uitgebreide partijen gingen'. Zij schreef vervolgens over deze mensen: 'De
conversatie is hiermede uit, daar wij op intiemen omgang geen plan hebben'. Overigens
gold voor diners (en soupers] hetzelfde als voor visites. Als men bij een ander had
gedineerd behoorde men diegene zelf ook uit te nodigen voor een diner. Zo beschreef
Frederica een bepaald diner als een 'echte afdoener': 'Nu hebben wij alle mogelijke
schuld afgedaan. We vragen nu eens een enkel mensch, die we graag huiselijk eens
willen zien'.
Frederica en Bartout gaven gemiddeld een diner per jaar. Zelf werden ze gemiddeld drie
keer per jaar bij anderen uitgenodigd. Het aantal gasten varieerde van zes tot dertien
personen. De sfeer was meestal formeel en een enkele keer huiselijk. Frederica huurde
voor haar diners koks in, zoals meer personen uit de Alkmaarse elite deden. Hoe
belangrijk de etiquette was blijkt uit het volgende. Frederica had een aantal mensen
uitgenodigd, waarvan enkelen bedankten. Het aantal personen kwam hierdoor op
dertien en dat kon volgens haar absoluut niet. Ze dacht er over om haar zoon en oudste
dochter mee te laten eten om dit te voorkomen. Uiteindelijk wilde haar eigen moeder
graag op het diner komen en hierdoor werd het gered. Deze hang naar etiquette is een
