over die singel een brug zal moeten worden gebouwd. Alkmaar zal de moed moeten
hebben om de bestaande structuur van de binnenstad geheel om te zetten. De
bestuurders van de stad Alkmaar hebben door de eeuwen heen steeds op de bres gestaan
om het leven in de stad te behouden'.
Er moet worden bijgezegd dat een minderheid in het college, te weten de heren Venneker
en De Zeeuw de demping van de grachten niet noodzakelijk vonden. Het plan werd
landelijk bekend en lokte veel protest uit. Ringers werd gevraagd de bezwaren van Oud
Alkmaar voor de Wereldomroep te verwoorden. De Bond Heemschut deed een speciaal
Alkmaarnummer verschijnen. De felheid waarmee partijen tegenover elkaar stonden
kwam op een wat hilarische wijze tot uiting toen dr. Hofstee een ezel door de stad liet
lopen met een bord waarop geschreven stond: 'Wieger Bruin is een ezel'. Op ri november
belegde Oud Alkmaar een grote openbare vergadering in het Gulden Vlies, waarbij als
spreker zou optreden de directeur van de gemeentelijke monumentenzorg te Haarlem,
Corneille F. Jansen. Ook Wieger Bruin zou aanwezig zijn. De zaal was stampvol die avond.
Vrijwel de gehele gemeenteraad was gekomen. De landelijke pers was goed
vertegenwoordigd. Afgevaardigden van de Bond Heemschut, van het Westfries
Genootschap en andere historische verenigingen waren aanwezig. De spanning was
haast voelbaar, vooral toen een van de aanwezigen, de bekende Alkmaarse kunstschilder
Gerrit Lugthart, door een hartverlamming tijdens de vergadering overleed. Het betoog
van de heer Jansen kwam er op neer dat de oplossing die het plan Wieger Bruin aanbood
voor de knellende verkeerssituatie niet slechts betekende dat enkele historische
gebouwen en karakteristieke grachten het veld moesten ruimen, nee het karakteristieke
stadsbeeld van Alkmaar zou verdwijnen: 'Immers de middeleeuwse stad is een
voortbrengsel van bewuste ruimtelijke vormgeving van stedenbouw. Een typisch
voorbeeld daarvan is de situering van de Sint Laurenskerk ten opzichte van de
Langestraat en de Koorstraat. Een ander de afsluiting van de Langestraat door de
bebouwing aan de Mient, zodat een gesloten stadsdeel ontstaat. Evenmin is de situatie
van de Waag ten opzichte van het Luttik Oudorp toevallig. Dit alles vormt met overige
straten en grachten het individuele gezicht van Alkmaar'. Spreker voorzag verder dat de
verkeersintensiteit in de komende twintig jaar zou verviervoudigen. Het plan Wieger
Bruin zocht derhalve halve oplossingen en zou niet anders dan teleurstellen.
Geschrokken door de vele kritiek vroeg het gemeentebestuur het plan nog eens nader te
bezien, hetgeen resulteerde in een minder rigoureus basisplan 1960. In dit plan was
weliswaar nog een doorbraak 'Baangracht-Hekelstraat-Kooltuin' opgenomen, maar
voor het eerst ook de stadsringweg en parkeerplaatsen buiten de oude stadskern, terwijl
alleen de Baangracht en de Kooltuin zouden worden gedempt. Dit plan, waarvoor
volgens burgemeester Wytema op een persconferentie, duizend huizen onder
slopershanden moesten vallen, werd door de pers enthousiast ontvangen. Koppen als:
'Alkmaars grachten voorlopig gered', 'Volgende generatie moet beslissen over demping',
'Nieuw stedebouwkundig plan spaart Alkmaars grachten' gaven uiting aan een groot
