De periode Ringers 1945-1966
Een aspect van het levendiger worden van de vereniging was ook de toename van het
aantal lezingen. Toen in 1944 een avondklok werd ingesteld en de elektriciteits
voorziening stagneerde begon men met middaglezingen. Allerlei onderwerpen over
Alkmaars historie kwamen aan de orde. Dat was vooral te danken aan de inzet en kunde
van de bestuursleden Van Drunen en Wortel, die menige lezing voor hun rekening
namen. In de winter van 1943-1944 sprak Van Drunen over straten en straatnamen in
Alkmaar en 'Hoe Alkmaar groeide', Wortel over 'Het menuet en domineespruiken en een
Alkmaarse magistraat'. In 1944 opnieuw Van Drunen. Ditmaal over 'Het onderwijs in
vroeger dagen' en 'Beroemde Alkmaarders'. Ringers sprak over 'Het land van
Rembrandt', Koster over het 'Schilderwerk in de Grote Kerk', Bankert over het
tekengenootschap 'Kunst zij ons doel' en de rechtbankpresident Tuyl van Serooskerken
over 'De geschiedenis van de Rechtbank te Alkmaar'. Om leden te winnen stelde het
bestuurslid Rein Bankert een propagandaboekje samen. Dit en de ontplooide
activiteiten deden het ledental in deze jaren aanmerkelijk omhoog gaan. In 1944 had
men er reeds meer dan 300.
Het bestuur
Aan het eind van de oorlog, op 15 maart 1945, overleed de voorzitter P.A. de Lange. Er was
in de achterliggende jaren veel binnen de vereniging veranderd. Het getal van 330 leden
wees erop dat het min of meer kwijnend bestaan dat de vereniging voor de oorlog leidde
was omgeslagen in een zekere groei. De Lange werd opgevolgd door H. Ringers. Toen
zijn medebestuursleden hem vroegen het voorzitterschap over te willen nemen,
aarzelde hij. Hij overwon zijn bezwaren en op 15 mei 1945 werd hij in de eerste
ledenvergadering na de bevrijding benoemd.
Hendrik Ringers, afkomstig uit een Alkmaars aannemersgeslacht, was een heel andere
richting opgegaan dan zijn familie. Hij koos voor de chocolaterie. Daartoe kreeg hij een
opleiding bij een Zwitsers bedrijf dat later een van de pijlers werd van het concern
Nestlé. Later begon hij een eigen bedrijf aan het Varnebroek in Alkmaar en ook in
Rotterdam. Toen die laatste vestiging bij het bombardement in 1940 verwoest werd,
concentreerde men het bedrijf in Alkmaar aan de Noorderkade. Voor en direct na de
oorlog was de chocoladefabriek van Ringers een van de voornaamste industrieën van
Alkmaar. Ringers was een typisch paternalistische fabrieksdirecteur. Iedere morgen
kwam hij te paard van zijn woning op het landgoed Karperton aan de Groeneweg naar
de fabriek waar hij meestal in witte jas op de werkvloer te vinden was. Fasel heeft hem
gekarakteriseerd als een romanticus. Hij hield ervan sfeer om zich heen te scheppen. Als
het bestuur op zijn kantoor bij de chocoladefabriek vergaderde en daarna dineerde, was
