die tevens
1 van de in
en de klerk
;en. In 1932
ten werden
tschappelijk
ilige gevol-
unct-archi-
sr en op 30
rleed, zodat
tbleken, dat
e koesterde
hadden. In
ezet en lie—
het weten-
3ok het ar-
hem zeer.
-achtig Ne-
agert (waar-
•m was ge-
chivaris in
idere wen-
Een voor
ging-
gheden.In
de werklo-
ïd en diens
lleen Piket
sselend ge
last met de
:m project,
oorlog een
Na 1945
Herrijzend
;nreentear-
945 door
ben lekka-
n, salpeter
t aanwezig
het uitbre-
ebracht in
Gemeentearchivaris en museumdirecteur Wortel, 1964.
bankkluizen, waardoor enige ruimte vrijkwam. Niet voor lang echter,
want in 1942 eiste de secretarie de helft van het depot op. Toen in 1945
de stukken uit de kluizen terugkeerden, konden ze niet meer in de rek
ken geplaatst worden en lagen de stapels stukken dus op de vloeren en
op de rekken. Zelfs in 1959, toen enige ruimte werd gewonnen door
een aantal archiefrekken te verhogen, moesten nog aanzienlijke partijen
stukken op de vloer blijven liggen, terwijl in een aantal kasten de stuk
ken twee rijen dik stonden. Kortom, Alkmaar behoorde tot de in het ar
chiefwezen alom beruchte krepeergevallen en menigeen zou er dan ook
allang de brui aan hebben gegeven door naar elders te solliciteren. Die
kans heeft Wortel ongetwijfeld gehad, want er was een lerarentekort en
ook waren er in het archiefwezen herhaaldelijk functies, waarvoor hij -
die een goede naam had in het corps - geknipt zou zijn geweest. Hij is
echter Alkmaar trouw gebleven, waarvoor wij hem dankbaar mogen
zijn. Niet alleen omdat hij na jaren hameren op hetzelfde aambeeld in
1965 een nieuw gebouw voor het archief wist te verwerven, maar ook
vanwege zijn geschiedschrijving, die getuigt van zijn grote kennis van
Alkmaars historie. Hij heeft niet lang van het nieuwe archiefgebouw aan
de Oudegracht met zijn fraaie 18e-eeuwse werkkamer mogen genieten,
want per 1 september 1968 ging hij met pensioen.
Overzien wij zijn ambtsperiode, dan mogen wij constateren dat Wortel
archief en museum bekwaam door de crisis- en oorlogstijd heeft heen-
geloodst en nog lang daarna heeft moeten roeien met de riemen die hij
had. Daardoor was het niet te voorkomen dat hij doorgaans met velerlei
zaken tegelijk bezig was. In een kleine stad als het toenmalige Alkmaar
was de archivaris een drukbezet man. Allereerst was hij tevens museum-
