Na twee jaar hardnekkige strijd en voorbereiding werden de eerste re
sultaten geboekt. Op de raadsvergadering van 27 februari 1969 nam het
college na aanvankelijke aarzeling de motie De Bie-Huisman over waar
in B&W werden uitgenodigd de totstandkoming van een kunstijsbaan in
Alkmaar te steunen. In het najaar van 1969 sprak de gemeenteraad zijn
goedkeuring uit.
Op 22 maart 1971 ging de eerste paal de grond in. Nauwelijks een jaar
later, op 14 februari 1972, vond de officiële opening plaats. De inspirator
van de Stichting IJssport, Mr. J.M.P. de Bie, mocht de opening van de
kunstijsbaan De Meent niet meer beleven. De geboren Limburger, oud
raadslid voor de PvdA en één der bekendste Alkmaarse oud-verzetsstrij
ders, "Pierre" de Bie, stierf op 22 januari 19727*
Met de kunstijsbaan in zicht, zocht de Alkmaarsche IJsclub aansluiting
bij de IJshardrij-vereniging "Jaap Eden". Deze in 1963 opgerichte ver
eniging van senioren, stond onder leiding van de oud-schaatscrack Jan
Langedijk uit Noord-Scharwoude. Op 27 augustus 1972 besloten beide
verenigingen een fusie aan te gaan. De naam Alkmaarsche IJsclub bleef
behouden.
De komst van de kunstijsbaan blies de Alkmaarsche IJsclub nieuw leven
in. Thans kon elk seizoen, onafhankelijk van het weer, worden ge
schaatst. De Meent werd het uitsluitende werkterrein van de Alkmaar
sche IJsclub. In 1975 startte de ijsclub het jeugdschaatsen. In de jaren
daarna organiseerde zij onderlinge langebaanwedstrijden tussen de trai
ningsgroepen. In 1980 werd het oud-kernploeglid Eddy Verheyen aange
trokken als coördinerend hoofd van de schaatstrainingsgroepen. De ini
tiatieven zorgden voor hernieuwd elan en een toestroom van leden.
Met de organisatie van toertochten had de Alkmaarsche IJsclub niet
meer van doen. Toch draagt de ijsclub fundamenteel bij aan deze vorm
van massa-recreatie op het ijs. Men kan daarbij wijzen op de talrijke
deelnemers aan de schaatslessen voor beginners en gevorderden die men
vroeg of laat op het ijs in de Eilandspolder of tijdens de Westfriesland-
tocht zal terugzien. Maar meer nog moet men wijzen op de duizenden
bezoekers die wekelijks, elk schaatsseizoen weer, hun trainingsrondjes
draaien als voorbereiding op een nieuwe winter.29
Met deze afsluiting van de Alkmaarse ijsclubhistorie, waarin de Alkmaar
sche IJsclub in honderd jaar evolueerde naar een sportclub pur-sang, is de
brandende vraag naar het geheim van ijs en winter nog blijven liggen.
Een beetje schaatsliefhebber zal deze vraag niet schuwen. Hij zal stout
moedig de stelling poneren dat op natuurijs de tijden vervagen en een
heldhaftig verleden kan worden herbeleefd.
28