klanten verbouwd. Het gezin hield koeien, geiten en schapen en van de gelegenheid grond bij te huren werd graag en vaak gebruik gemaakt. In 1913 was het oude huis van de machinist als woning niet meer bruik baar. 't Wordt een veestalling! Voor de nieuwe woning van de machinist wordt in 1927 een lening van 1500,- tegen 5% afgesloten. Het oude huis mag Leegwater kopen voor f 300,- met de verplichting het te slopen als t.z.t. het polderbestuur dit wenst. Het geheel was tot in de jaren veertig nog een landelijk tafereel, met weiden rondom. Naar het noorden kijkend zag je Alkmaar liggen, naar het zuiden was het uitzicht geheel vrij zo ver het oog kon reiken. Als de kinderen naar school gingen, liepen ze eerst op klompen het dijkje langs naar het damhek. Daar lieten ze klompen achter en gingen op schoenen verder. Het gezin Leegwater. Een voorbije wereld, waarvan mevrouw Loos-Leegwater, toen kind, zich nog veel kan herinneren. De machinist was dus èn bedienaar van het ge maal èn boer die zoals gezegd soms meer dan vijftien koeien hield. Be halve kippen waren er eenden. De woerden werden verkocht en de jonge pullen bewaard voor het volgend jaar. Om wegvliegen te voorko men, werden die "geknokt", dat wil zeggen het eind van de vleugels werd met een stukje vlees er aan afgesneden. Om ruzie met andere een denhouders te voorkomen kregen de snavels een eigendomsmerk. Een oude traditie. Zo kerfde Leegwater er een kruis in. Net als vroeger von-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1994 | | pagina 55