i het sluizen-
oopen of we
rdrukkers het
in Nederland
waarschijnlijk
e bezette ge-
-lating van al-
een te krasse
i menschelijk
erslag bij hel-
;ekende stuk-
oodsche Am-
sr betreffende
1 brief waarin
1 het Centraal
papieren, be-
;nd of onroe-
der bevatte de
ieder levens
age mocht al-
n een stel on-
zou, aldus de
rden geplaatst:
ange kinderen
doch dat wij
m van onder-
schrik was bij
wijze van uit-
el? Het begon
tamelijk eerst
aven wat maar
1 bij de meest
ir maar iets te
waardig. Ter
verbod geko-
42. \larjan Drukker
in gelukkiger
lijden.
101
men was om eenig meubilair of andere bezittingen uit de huizen weg te
halen, te verkoopen of "weg te schenken". De heeren hadden wel
overal goed aan gedacht bij hun meedoogenlooze plannen.
Zoo naderde tenslotte die eerste bange nacht van 14 op 15 Juli 1942
waarin het eerste transport slachtoffers zou worden weggevoerd van huis
en haard van familie, vrienden, kennissen en van hun geboortegrond,
sommigen van hun geboortehuis. Volgens betrouwbare gegevens waren
voor die eerste keer zeshonderd personen opgeroepen waarvan zich een
kleine tweehonderd hadden gemeld, terwijl de rest zich niet bekom
merden om de bedreiging van de vele straffen die als een roofdier bij ie
dere beschikking nu eenmaal hoorde, die de heeren maakten.
Het gevolg van het met opkomen van zoovelen kan men eigenlijk wel
raden, want is er ooit een betere gelegenheid om te toonen "boos" te
zijn op een weerlooze groep menschen denkbaar, dan het weigeren om
"vrijwillig" ter slachtbank te gaan? Nu, de cultuurdragers waren inder
daad boos en enkele dagen daarna vond een geweldige razzia plaats en
nam men zonder vorm van proces
ieder mee, die men op straat te
genkwam of die men in willekeu
rig uitgezochte huizen vinden kon.
Het gevolg van dergelijke men-
schenrooverijen is, dat men b.v.
uit het eene gezin een vader, uit
het andere een moeder en weer uit
een ander gezin een of meer kin
deren wegnam waardoor de smart
van de achterblijvers zoo mogelijk
nog grooter was, dan dat dit het
geval was als een gezin in zijn ge
heel werd weggevoerd, temeer
omdat men toen nog dacht dat de
gezinnen die op "regelmatige"
wijze werden weggevoerd ook in
derdaad bij elkander mochten blij
ven, doch spoedig bleek dat ook
dit niet waar was.
Van alle personen die bij de razzia
werden weggevoerd is nimmer
meer iets vernomen en hun lot is
niet moeilijk te raden. De maand
Juli 1942 bracht ons nog heel wat
<1