i het sluizen- oopen of we rdrukkers het in Nederland waarschijnlijk e bezette ge- -lating van al- een te krasse i menschelijk erslag bij hel- ;ekende stuk- oodsche Am- sr betreffende 1 brief waarin 1 het Centraal papieren, be- ;nd of onroe- der bevatte de ieder levens age mocht al- n een stel on- zou, aldus de rden geplaatst: ange kinderen doch dat wij m van onder- schrik was bij wijze van uit- el? Het begon tamelijk eerst aven wat maar 1 bij de meest ir maar iets te waardig. Ter verbod geko- 42. \larjan Drukker in gelukkiger lijden. 101 men was om eenig meubilair of andere bezittingen uit de huizen weg te halen, te verkoopen of "weg te schenken". De heeren hadden wel overal goed aan gedacht bij hun meedoogenlooze plannen. Zoo naderde tenslotte die eerste bange nacht van 14 op 15 Juli 1942 waarin het eerste transport slachtoffers zou worden weggevoerd van huis en haard van familie, vrienden, kennissen en van hun geboortegrond, sommigen van hun geboortehuis. Volgens betrouwbare gegevens waren voor die eerste keer zeshonderd personen opgeroepen waarvan zich een kleine tweehonderd hadden gemeld, terwijl de rest zich niet bekom merden om de bedreiging van de vele straffen die als een roofdier bij ie dere beschikking nu eenmaal hoorde, die de heeren maakten. Het gevolg van het met opkomen van zoovelen kan men eigenlijk wel raden, want is er ooit een betere gelegenheid om te toonen "boos" te zijn op een weerlooze groep menschen denkbaar, dan het weigeren om "vrijwillig" ter slachtbank te gaan? Nu, de cultuurdragers waren inder daad boos en enkele dagen daarna vond een geweldige razzia plaats en nam men zonder vorm van proces ieder mee, die men op straat te genkwam of die men in willekeu rig uitgezochte huizen vinden kon. Het gevolg van dergelijke men- schenrooverijen is, dat men b.v. uit het eene gezin een vader, uit het andere een moeder en weer uit een ander gezin een of meer kin deren wegnam waardoor de smart van de achterblijvers zoo mogelijk nog grooter was, dan dat dit het geval was als een gezin in zijn ge heel werd weggevoerd, temeer omdat men toen nog dacht dat de gezinnen die op "regelmatige" wijze werden weggevoerd ook in derdaad bij elkander mochten blij ven, doch spoedig bleek dat ook dit niet waar was. Van alle personen die bij de razzia werden weggevoerd is nimmer meer iets vernomen en hun lot is niet moeilijk te raden. De maand Juli 1942 bracht ons nog heel wat <1

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 99