traande oogen mededeelde dat zij 's morgens te zes uur waren gepakt. Die boodschap vergeten wij niet gemakkelijk, wij waren ter neer gesla gen, en toch nu moesten wij dubbel oppassen steeds hadden wij gevaar lijk gedaan. Hoe zou het gaan nu zij gepakt waren? Alles wat bezwaar op kon leveren, is spoedig vernietigd, 's Morgens te zes uur waren zij gegrepen door het Nazigespuis, zij drieën en de oude boer. Van Warmenhuizen naar de Weteringschans te Amsterdam. Van hieruit ontvingen wij nog een smokkelbriefje van Marjan. Vandaar gingen zij naar Westerbork in het strafkamp. Uit het strafkamp zijn zij uitgekocht waarmede zij zeer blij waren. Helaas dolle Dinsdag 1944 bracht de ge nadeslag, Westerbork werd ontruimd met spoed, ook zij vertrokken naar Latere berichten melden nog zij nog met elkander in St Theresia stad zijn gezien en in goede conditie waren; waarheen zij vervoerd zijn of wat er met hen is gebeurd wij weten het niet doch vrezen het ergste. Alvorens dit te besluiten, brengen wij nog aan hun een eere saluut op de wijze waarop zij alles met ons drieën behandelden, daar niets maar ook totaal niets gevonden is waar maar eenigszins hun relatie met ons kon blijken. Twee onzer zijn nog naar de boerderij geweest om alles na te zien, maar geen aantekening of iets anders wat maar een aanwijzing kon wezen is gevonden. Wij hoopten zoo vurig hun weder in ons mid den te zien, het was voor ons een stukje levenswerk hun weer in vrij heid te krijgen daarvoor is veel en gevaarlijk werk verricht. Andere ken- nessin die ook wel iets voor hun deden moesten wij wel eens voorjok ken, dat wij hun adres ook niet wisten. Zij mogen het nu wel weten wij waren de postbode, en de coerier. Gij zult begrijpen wij ons aan de af spraak van hen met ons drieën moesten houden in het belang van hun en onze veiligheid. Van de boer ontvingen wij het doodsbericht, deze moest verder 180 KM het Duitsland in elke dag 30 KM. Na drie dagen kon deze oude stumper niet meer en viel uit. Het is thans Juni 1946 en nog steeds hebben wij niets van hen gehoord. Zouden wij hen ooit te rug zien? Zij hebben beter verdiend, als vermoord te worden door Duitse bandieten. Het waren beste menschen Opa. 123

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 121