/derde schriftj
Alkmaar Juni 1946
In dit cahier wil ik trachten nog eenige aanvullingen te doen, over onze
vrienden waarop tot op dit moment helaas, trots verschillende aanvra
gen nog steeds niets meer vernomen is. Het zijn woorden van hun zelt
aan ons overgebracht.
Zouden wij hen ooit terugzien?
Of ook ten slotte het slachtoffer zijn geworden van de Duitsche Joden
haat?
R.
Driehonderd dagen op een bovenhuisje in de Czaar Peterbuurt in Am
sterdam, hoofzaak ....ende en slapen in een klein zijkamertje van 3 1/2
M. bij 1 1/2 M. Op het tweede bovenhuis trof ik ze aan, steeds luiste
rend of er niet gebeld werd of dat er iemand de trap opkwam. Dat was
mijn eerste ontmoeting weer na het mooie verblijf op de Veluwe. Hoe
heb ik hun meermalen in mij zelf beklaagd, en hoe keken zij naar de
klok als het weer tijd was voor mij om weg te gaan.
Met zijn vieren zaten wij dan in dat kamertje op 3 stoelen, Marjan op
de grond of als een kindje op mijn schoot. Tranen schoten hun meer
malen in de ogen als het vertrek weer daar was, en men mij tot de ach
terkamer bij geleide. 300 dagen zijn zij daar geweest, hoe hebben zij
met zich zelf moeten worstelen om er door te komen. Marjan ging 's
avonds wel eens weg met de meisjes van 1 hoog, waar een dochter
woonde van de oude menschen, en welke vrij goed voor hun waren en
hoop leed verzachten. Marjan was 10 dagen van 23 December 1942 tot
2 Januari 1943 bij ons te Alkmaar waar zij natuurlijk ook klandestien de
twee andere verzorgers bezocht. Dit was voor haar een groot genot en
ontspanning, en wonder boven wonder, wat wij drieën niet verwacht
hadden vonden vader en moeder na eenig gepraat goed. Eerst enkel de
Kerstdagen, en na praten van een onzer andere verzorgers tot na
Nieuwjaar. Op 23 December 42 's avonds in donker haalde ik mijn zoo
genaamde kleindochter welke mij steeds Opa noemde, en welke steeds
mijn naam is gebleven op alle adressen waar ik hun bezocht. Op 2 Janu
ari bracht ik haar weer bij huilende ouders terug, met een brok in de
keel moest ik haastig weer weg om door sneeuw enz weer de trein te
halen. Gelukkig 10 dagen uit de hel en de gevangenis hebben wij met
elkander kunnen veranderen in prettige dagen.
120
