/derde schriftj Alkmaar Juni 1946 In dit cahier wil ik trachten nog eenige aanvullingen te doen, over onze vrienden waarop tot op dit moment helaas, trots verschillende aanvra gen nog steeds niets meer vernomen is. Het zijn woorden van hun zelt aan ons overgebracht. Zouden wij hen ooit terugzien? Of ook ten slotte het slachtoffer zijn geworden van de Duitsche Joden haat? R. Driehonderd dagen op een bovenhuisje in de Czaar Peterbuurt in Am sterdam, hoofzaak ....ende en slapen in een klein zijkamertje van 3 1/2 M. bij 1 1/2 M. Op het tweede bovenhuis trof ik ze aan, steeds luiste rend of er niet gebeld werd of dat er iemand de trap opkwam. Dat was mijn eerste ontmoeting weer na het mooie verblijf op de Veluwe. Hoe heb ik hun meermalen in mij zelf beklaagd, en hoe keken zij naar de klok als het weer tijd was voor mij om weg te gaan. Met zijn vieren zaten wij dan in dat kamertje op 3 stoelen, Marjan op de grond of als een kindje op mijn schoot. Tranen schoten hun meer malen in de ogen als het vertrek weer daar was, en men mij tot de ach terkamer bij geleide. 300 dagen zijn zij daar geweest, hoe hebben zij met zich zelf moeten worstelen om er door te komen. Marjan ging 's avonds wel eens weg met de meisjes van 1 hoog, waar een dochter woonde van de oude menschen, en welke vrij goed voor hun waren en hoop leed verzachten. Marjan was 10 dagen van 23 December 1942 tot 2 Januari 1943 bij ons te Alkmaar waar zij natuurlijk ook klandestien de twee andere verzorgers bezocht. Dit was voor haar een groot genot en ontspanning, en wonder boven wonder, wat wij drieën niet verwacht hadden vonden vader en moeder na eenig gepraat goed. Eerst enkel de Kerstdagen, en na praten van een onzer andere verzorgers tot na Nieuwjaar. Op 23 December 42 's avonds in donker haalde ik mijn zoo genaamde kleindochter welke mij steeds Opa noemde, en welke steeds mijn naam is gebleven op alle adressen waar ik hun bezocht. Op 2 Janu ari bracht ik haar weer bij huilende ouders terug, met een brok in de keel moest ik haastig weer weg om door sneeuw enz weer de trein te halen. Gelukkig 10 dagen uit de hel en de gevangenis hebben wij met elkander kunnen veranderen in prettige dagen. 120

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 118