hoorde 4 h.a. eigen terrein waarop we ons vrij konden bewegen en des- gewenscht ook daarbuiten omdat alle aangrenzende terreinen uitsluitend dichte bosschen waren waar zelden of nooit iemand in liep, zoodat we weer eens frissche lucht konden happen, want sedert 15 September wa ren we daarvan verstoken. Het was een geweldige verbetering en het maakte ons lot heel wat lich ter te dragen. In dat pension waren toen nog zes personen uit een gezin, eveneens Joodsche menschen. Het was overigens het meest wonderlijke pension wat men slechts be denken kon want het werd beheerd door twee mannen beide vrijgezel len en deze beide personen gingen daar door voor twee halfbroers en ieder dacht niet anders of het waren halfbroers, doch later bleek het an ders te zijn. Een van beide was de eigenaar en de andere was daar mii of meer in dienst. Zoo naderde Kerstmis 1942 en vonden we het heerlijk in staat te zijn een paar vrienden te kunnen uitnoodigen deze feestdagen bij ons doo te brengen en met de jaarwisseling weer twee anderen om tenslotte n een paar weken weer twee anderen als onze gasten welkom te mogei heeten. Deze drie echtparen zijn het in hoofdzaak die ons steeds met alles en al les ter hulp gekomen zijn en ons verzorgd hebben tot het ongelooflijk' toe en zonder hen zouden we het nimmer hebben volgehouden. Ontelbare malen hebben ze de meest onbereikbare dingen mogelijk ge maakt en in tijden van nood hebben ze ons er door weten te halen op een onnavolgbare wijze. Het is ten eenenmale onmogelijk onze dankbaarheid jegens hen hier i vermelden want ik geloof niet dat er aan de eene kant ooit zooveel hulp aan een gezin is verleend, terwijl het aan den anderen kant niet mogelij t is een dankwoord daarvoor uit spreken dat de juiste gevoelens weergeef van ons. Daarom stap ik van dit onderwerp af en vertel nog eens iets van ons verblijf in de bosschen die in de eerste twee maanden eigenlijk onge stoord was. Echter in de omgeving werden zoovele duikelingen ondergebracht dat het eigenlijk voor ieder gevaarlijk begon te worden, want het was ten laatste een publiek geheim waar wel en waar geenvluchtelingen verbor gen zaten, zoodat wij ernstig voor ontdekkingen vreesden, een vrees die later maar al te gegrond bleek te zijn. In Februari 1943 werden de eerste vier Joodsche menschen in de omge ving ontdekt en weggevoerd en deze wisten van ons verblijf in ons 114

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 112