In die stemming "genoten" we onze maaltijd en toen we zagen dat de man direct na het eten weer vertrok, iets dat hij tevoren nimmer nog had gedaan, werden wij nog ongeruster want we dachten niet anders of de man wilde zijn vrouw voor zijn en zelf de eerste zijn om ons aan te geven. Vlug bespraken we de toestand en allen waren het er over eens dat het hoog tijd was het huis te verlaten onverschillig waarheen we ons zouden begeven. Zoo vlug mogelijk pakten we alles in wat we maar konden dragen o.a. had mijn Vrouw twee mantels aangetrokken en twee japonnen en ik eveneens twee costumes over elkaar en twee jassen aan benevens al het geen we dragen konden en zoo waren we binnen zeer korten tijd reis vaardig nadat een der buren nog bereid bleek wat bagage van ons aan te nemen zoodat we niet zoo uitermate overbelast waren en weldra ston den we in donker buiten met achterlating van vele artikelen o.a. de- kens-lakens-lijfgoederen ons eigen bed en veel meer. In pikkedonker vluchtten we weg van die plaats die ons een zee van leed gebracht had zonder te weten waarheen met als doel weer Amster dam. We troffen het zoodanig dat er een overvolle trein, die overtijd was, juist voor het vertrek gereed stond en arriveerden circa negen uur 's avonds in Amsterdam en gingen op goed geluk naar die vrienden waar onze dochter in de nachten van 30 Aug. t/m 14 September geslapen had. We meldden ons daar aan en kunt U zich de verbaasde gezichten voor stellen toen we daar zoo onverwacht en zeer ontdaan laat op de avond zonder bonnen of wat ook arriveerden. Met volle liefde werden we ontvangen en konden we wat tot rust ko men van de doorgestane emoties. Echter, ofschoon men ons met gulle hartelijkheid omringde, we konden daar niet langdurig verblijven omdat men nu eenmaal geen plaats voor ons had en zoodoende werd er weer gezocht door onze vrienden naar overige adressen, nadat zij er eerst voor gezorgd hebben dat er den vol genden dag reeds meer dan voldoende bonnen en levensmiddelen aan wezig waren, zoodat we even voortkonden gaan. Na allerlei vergeefsche pogingen lukte het tenslotte in Gelderland een tehuis te vinden hetwelk een beroepspension moest zijn en waarvan heel hoog werd opgegeven, zoo hoog zelfs dat het ons eigenlijk wel wat te mooi leek. Er werd overeengekomen dat we op 7 December daarheen zouden gaan en alweer onder bescherming van een zeer donkere avond werden 112

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 110