der die men overvalauto :schiedde dit e buurt was. een en ander te waarschu- i terug, mijn n zij langs de inderd thuis, n vandaan te ïer 27 terwijl om daar de .7, een gezin Lan verpleegd ich door een noeder werd overgelaten, t ten volle te nen van hen, r in nog veel wissen dood m degene die ker in hooge n simuleerde ringd was, en ïstemde, om- met rust liet. terugtrok en die begrafenis *lf voorloopig raar die even- oovers en dat oor twee per- vat er in dien ende brieven in zulk een razend tempo voortgezet, dat, ofschoon velen aan de oproe pen geen gehoor gaven, er toch tweemaal per week 's nachts een trans port vertrok van honderden personen die het bevel niet durfden weer staan. In die dagen waren de geemployeerden der z.g. Joodsche Raad min of meer nog vrijgesteld van de wegvoeringen naar het onbekende buitenland en omdat ik reeds in mijn oude woonplaats lid was van deze instelling vanaf de oprichting, lukte het mij ook nu weer te worden aangesteld zonder salaris evenals voorheen. Zooals te begrijpen was wil de gaarne iedereen nu zijn krachten hiervoor geven in ruil van een vrij stelling voor deportatie, want deze gold niet alleen voor de persoon in kwestie, doch tevens voor vrouw en kinderen zoodat er aanbiedingen te over waren. Na allerlei instanties te hebben bezocht werd ik op 28 Juli 1942 in een voor mij totaal vreemde omgeving te werk gesteld en kwam ieder mo ment van de dag in aanraking met de slachtoffers die hun oproepingen reeds ontvangen hadden en waarvoor wij dan nog datgene deden wat er 43. In Amsterdam werkte Drukker in 1942 als schoenre parateur ten be hoeve van de Jo den, die in de Hollandsche Schouwburg wer den verzameld voor deportatie. slechts kon worden gedaan. Dat dit niet veel was, is niet onze schuld daar wij al het mogelijke deden de menschen uit de beulshanden te redden, doch het was bijna altoos tevergeefsch. Toen het dan ook niet voldoende vlotte met de oproepin gen alleen, ging er weldra geen dag meer voorbij of steeds na acht uur 's avonds (het uur waarop wij binnen moesten blijven) werden er razzia's gehouden die tot middernacht voortduurden en iederen dag opnieuw honderden menschen deed wegvoeren. Met welk een angst en onrust 105

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1992 | | pagina 103