Het veteranenelftal van Alkmaarse Boys in januari 1966.
Alkmaar '54
Op het moment dat de gemeenteraad haar veto uitsprak over herstelplannen van de
Muziektuin en de sloper opdracht kreeg een eind aan alle kommer te maken, stuurde
voetbaltrainer Gerrit van Wijhe een ploeg het veld in tegen de profs uit Venlo. Alkmaar
'54 was geboren. Het zag zwart van de mensen op het terrein, waar twintig jaar eerder
de houten wielerbaan lag en Alkmaarsche Boys groter groeide.
Wie herinnert zich de katachtige doelman Schnabilie niet en jongens als Klaas Smit,
Henk v.d. Sluis en natuurlijk Simon Stelling en Pietje Buis van Egmondia. Pietje was
met zijn zestien jaar de jongste prof in Nederland. De amateurverenigingen waren razend
op het bestuur van Alkmaar '54. De ronselaars uit Alkmaar gingen echt te ver. Eindeloze
discussies speelden zich achter en voor de schermen af. Ingezonden stukken volgden
elkaar dagelijks op in de krant en velen riepen schande en verdoemenis uit over de
profvoetballers. In 1955 viel de definitieve beslissing dat Alkmaar zijn profclub zou
behouden en een jaar later werd de eerste lichtwedstrijd gespeeld, echter op het trainings
veld want daar waren de lichtmasten geplaatst.
Het seizoen 1967-'68 was historisch voor het Noordhollandse profvoetbal, want er kwam
een fusie tot stand tussen FC Zaanstreek en Alkmaar '54. AZ '67 was geboren en
promoveerde dat jaar naar de eredivisie. Het Noordhollandse publiek stroomde in grote
getale naar de Alkmaarder Hout. Jaar na jaar schoof de profclub dichter naar de top
van de eredivisie en in 1978 behaalden de Alkmaarders voor het eerst de KNVB-beker.
Het enthousiasme kon niet meer stuk. In juli 1979 overleed Cees Molenaar en ging
broer Klaas alleen verder als de grote promotor van AZ '67.
30