Het veteranenelftal van Alkmaarse Boys in januari 1966. Alkmaar '54 Op het moment dat de gemeenteraad haar veto uitsprak over herstelplannen van de Muziektuin en de sloper opdracht kreeg een eind aan alle kommer te maken, stuurde voetbaltrainer Gerrit van Wijhe een ploeg het veld in tegen de profs uit Venlo. Alkmaar '54 was geboren. Het zag zwart van de mensen op het terrein, waar twintig jaar eerder de houten wielerbaan lag en Alkmaarsche Boys groter groeide. Wie herinnert zich de katachtige doelman Schnabilie niet en jongens als Klaas Smit, Henk v.d. Sluis en natuurlijk Simon Stelling en Pietje Buis van Egmondia. Pietje was met zijn zestien jaar de jongste prof in Nederland. De amateurverenigingen waren razend op het bestuur van Alkmaar '54. De ronselaars uit Alkmaar gingen echt te ver. Eindeloze discussies speelden zich achter en voor de schermen af. Ingezonden stukken volgden elkaar dagelijks op in de krant en velen riepen schande en verdoemenis uit over de profvoetballers. In 1955 viel de definitieve beslissing dat Alkmaar zijn profclub zou behouden en een jaar later werd de eerste lichtwedstrijd gespeeld, echter op het trainings veld want daar waren de lichtmasten geplaatst. Het seizoen 1967-'68 was historisch voor het Noordhollandse profvoetbal, want er kwam een fusie tot stand tussen FC Zaanstreek en Alkmaar '54. AZ '67 was geboren en promoveerde dat jaar naar de eredivisie. Het Noordhollandse publiek stroomde in grote getale naar de Alkmaarder Hout. Jaar na jaar schoof de profclub dichter naar de top van de eredivisie en in 1978 behaalden de Alkmaarders voor het eerst de KNVB-beker. Het enthousiasme kon niet meer stuk. In juli 1979 overleed Cees Molenaar en ging broer Klaas alleen verder als de grote promotor van AZ '67. 30

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Oud Alkmaar | 1987 | | pagina 32