Middenhout
In het verlengde van de reorganisatie van de Alkmaarder Hout, werd ook het plan
ontwikkeld een buitensociëteit te bouwen en nog later kocht de gemeente grond bij de
Middenhout, begrensd door Groote Kruislaan, Heerenweg en Harddraverslaan. Wet
houder en stads-archivaris C.W. Bruinvis nam een ontwerper in de arm, die het stuk
bos moest invullen. Niemand minder dan tuin-architect L.A. Springer noemde de keus
van Bruinvis onbekwaam. De ontwerper mistte elke vorm van vakkennis die nodig was
een terrein tot bos te laten promoveren en een aansluiting te vinden tot de bestaande
Hout.
Toen de ontwerper vervolgens rustig zijn gang mocht gaan en het daarop waagde in de
Middenhout een diepe kuil te laten graven, die de naam vijver droeg, sprong Springer
welhaast uit zijn vel. Springer: "Had de ontwerper zich niet zoveel gestoord aan de
bestaande ongemotiveerde kronkelende laantjes, dan was dit plan bij vele deugden niet
onverdienstelijk gebleven."
Sterrenbos
Later heeft men een stuk moestuin tegenover de begraafplaats aangekocht en tot bos
aangeplant. Omstreeks die tijd werden ook plannen ontworpen en tot uitvoering
gebracht, voor de oostzijde van de Harddraverslaan. "Dit plan is zeer slecht, verbrokkeld
door de ongemotiveerde kronkels, getuigende van weinig begrip van tuinkunst, zelfs
voor die dagen," aldus opnieuw een mopperende Springer. Het "Sterrenbos" werd
geheel gewijzigd en het "Mennistenbosje" herdoopt in "Donkere Hout". Ook voor de
aanleg van de Middenhout is volgens Springer iemand geraadpleegd, die duidelijk gemis
aan vakkennis heeft laten blijken.
De onvrede over de Hout resulteerde in 1898 tot de opdracht van het gemeentebestuur
een commissie samen te stellen, die een onderzoek moest doen naar de toestand van
de Hout. Het resultaat was een rapport waaruit de Alkmaarder Hout tevoorschijn kwam
als een gebied waar enige architectonische samenhang ontbrak. Het bleef echter voor
alsnog bij deze conclusie.
VVV-AIcmaria
De toeristenvereniging VVV-AIcmaria moest er in 1900 aan te pas komen om aktie te
ondernemen. De plaatselijke middenstand was zich inmiddels terdege bewust geworden
van het feit, dat toeristen alleen naar hun stad kwamen als deze iets te bieden had wat
ander plaatsen misten. Natuurlijk was er de kaasmarkt, maar meer nog de directe
omgeving en dan was het stadsbos de plaats bij uitstek waar de aandacht van de buiten
poorter op gevestigd moest worden.
Alcmaria pakte de zaak voortvarend aan en opeens was er een prijsvraag, waarbij
deelnemers een ontwerp moesten maken voor een Hout nieuwe stijl. De zaak werd
landelijk bekend gemaakt en rijp en groen toog naar de kaasstad. Het resultaat was
weinig bevredigend. De meest bizarre ontwerpen kwamen onder ogen van de ingestelde
jury en uiteindelijk belandden alle creaties in de prullemand.
12
