Maar, aan alles komt een eind en de resultaten logen er
niet om. De R.K.S.P. verloor 2 zetels en kwam op 30, de
A.R.P. verloor er 3 en kwam op 13, en de C.H.U. handhaafde
zich met 11 zetels. Daarmee had de coalitie, hoewel
geschonden, toch de meerderheid van 54 van de honderd
zetels behouden. De S.D.A.P., die van 20 op 24 zetels
kwam, alsook de liberale partijen met 7 en 9 zetels,
konden weinig uitrichten. Colijn werd formateur, ondanks
felle tegenstand onder de coalitiegenoten. Er kwam een
kabinet-Colijn tot stand, dat echter geen lang leven
beschoren was. Bij de begrotingsbehandeling werd namelijk
de motie van Ds. Kersten behandeld, welke beoogde het
gezantschap bij de paus van Rome op te heffen. Nu diende
Kersten elk jaar deze motie in, dus tot zover niets aan de
hand., maar nu werd zij aangenomen dankzij de steun van
een aantal C.H.U.-ers. Hierop traden de vier katholieke
ministers af en vervolgens de regering. Aangezien de
katholieken weigerden samen te werken met de S.D.A.P. en
ook niet in de coalitie wilden terugkeren als het
gezantschap opgeheven bleef, ontstond een langdurige
kabinetscrisis, die eerst in maart 1926 werd opgelost door
de vorming van een extra-parlementair kabinet.
Als wij tenslotte over de onmiddelijke omgeving van
Alkmaar praten, vallen een paar dingen op. Allereerst de
geringe aandacht in de Alkmaarsche Courant voor het
provinciale gebeuren. De vergaderingen van de Provinciale
Staten kregen bijvoorbeeld veel minder aandacht dan die
van de Kamer van Koophandel, de Maatschappij van Landbouw
en de verschillende waterschappen, waaraan soms hele
pagina's werden gewijd. Aan het plan om de molens in de
Schermer te vervangen door een electrische bemaling werd
grote aandacht besteed, met zeer uitvoerige stukken pro en
contra. Ook de zogenaamde autobuskwestie was regelmatig in
het nieuws. De autobus was in opmars en talloze
mini-maatschappijtjes beconcureerden elkaar. Tussen
Alkmaar en Bergen waren het de ondernemers Jong en Glas,
Min en Schalkwijk en eene P. die probeerden elkaar de
passagiers af te vangen.
Daarbij kwam het herhaaldelijk tot incidenten: chauffeurs,
die elkaar van de weg probeerden te drukken of cp de vuist
gingen, zodat de politie eraan te pas moest komen.
