massa. Een tijd van levensvreugde en optimisme, zo lijkt
het achteraf, mar ongetwijfeld waren er tallozen die wel
iets anders aan hun hoofd hadden, bijvoorbeeld hoe met 5
gulden bedeling de week door te komen. Uiteraard waren er
moralisten, die waarschuwend de vinger hieven. "Is het
niet donker in de wereld? En wordt de nacht niet zwarter
en diqoer om ons heen? Groeit niet in alle landen het
aantal van hen, die geen richting meer zien? Ja, wie zal
het loochenen?" Voor de schrijver van de brochure "Hand in
hand naar het licht" waren dit geen vragen meer, mar
zekerheden en hij zag de oplossing in eerbiediging van de
bijbelse voorschriften en in onderlinge liefde. Maar juist
over de interpretatie van de bijbelse voorschriften was
verschil van mening mogelijk, zo werd de nieuwe haarmode
der vrouwen - het zogenaamde bobbed hair - een
wereldomvattend probleem. Hét hoofdhaar was het sieraad
der vrouw en dus was het zondig het kort te dragen. In
Amerika, Engeland en ook in Nederland werden verpleegsters
en onderwijzeressen ontslagen omdat ze hun haar hadden
laten shinglen of bobben. Er waren groepen strijdbare
vrouwen, die gezamenlijk hun haar lieten knippen. En dat
kwam allemaal in de krant. Ook in de Alkmarsche Courant,
toen en nu onze toeverlaat in benarde tijden, die zich
echter terzake de haarmode diplomatiek op de vlakte hield.
Als we de krant uit 1925, bijvoorbeeld de Alkmarsche
Courant, bekijken, dan vallen ons verschillende dingen op.
Allereerst de opmak. Dicht op elkaar gedrukt, zonder
foto's en zonder avontuurlijke koppen. Krantenpapier was
kennelijk bestemd om bedrukt en niet cxn wit gelaten te
worden. Verder het ontbreken van taalfouten en het
nagenoeg ontbreken van drukfouten, alsook de grote
aandacht die men schonk aan het buitenland.
Lange beschouwingen vaak, die
diep cp de zaken ingingen. Laten we eens een kleine
rondgang maken door het buitenland.
In Azië was het vooral China dat de aandacht kreeg,
vermoedelijk omdat in de buitenlandse faktorijen of
concessies, zoals ze heetten, correspondenten aanwezig
waren. De toestand in China was verward, doch gevaarlijk.
Herhaaldelijk werden de buitenlandse concessies te
Sjanghai door menigten studenten em arbeiders aangevallen
onder de leuze "China voor de Chinezen. Dood aan de witte
769