kingen met dokter Wicherink bleven bestaan, totdat hij Alkmaar verliet, want hij
werd door de universiteit van Leiden benoemd tot raadsman van het nieuw te
bouwen Universitaire Ziekenhuis, waarvan hij later geneesheer-directeur is geworden.
Na de Wicherinks woonde dokter Korteweg daar, totdat deze een huis liet bouwen
op de hoek van de Wilhelminalaan-Prins Bernhardlaan en daar ging wonen.
Een paar panden verder stond een klein huis met een der kleinste winkels die ooit in
de Langestraat heeft gestaan. Het interieur was echt gezellig en in dat winkelpand
woonden de dames Kaan. Ze kwamen uit de Wieringerwaard en de zusters verkoch
ten babykleertjes en sjaaltjes voor dames. Hoewel de winkel er altijd hetzelfde
uitzag was er toch iets bijzonder aan de hand. Eén van de zusters veroverde namelijk
het landskampioenschap schoonrijden op de schaats. Als er ijs lag op de grachten en
singels dan kon je juffrouw Kaan op de Nieuwlandersingel zien rijden. Ik moet
bekennen dat ik nog voordien, nog later ooit iemand zo mooi heb zien schaatsen.
Ze was middelgroot en droeg een groene mantel met daarop als een soort halsket
ting rijen van medailles, die ze in de loop der tijd met schoonrijden had gewonnen.
Het was wonderbaarlijk om waar te nemen hoe ze reed. De voeten bewogen nauwe
lijks en het lichaam maakte geen enkele beweging teveel naar rechts of links. Het
was een glijden van de ene kant van de singel naar de andere en het leek alsof er niet
de minste moeite genomen moest worden, om de spieren aan te zetten.
Het grote patriciërshuis daarnaast werd bewoond door mr. A.M. de Lange, die
ook tot de notarisfirma behoorde. Ik heb hem eigenlijk nooit op het kantoor
naast de Pastoorsteeg gezien, maar altijd zien uitkijken door de ramen van zijn huis,
schuins aan naar de overkant. Hij werd heel vroeg weduwnaar toen zijn kinderen
nog klein waren. Hij had het geluk een gouvernante te vinden die de kinderen goed
opvoedde. Het huis had witte luiken en dat was een zeldzaamheid in de Langestraat.
De zoon Dolf werd later een bekend advocaat en voorzitter van de 8-October
Vereeniging "Alkmaar Ontzet". De oudste dochter trouwde een fabrikant Van
Vollenhoven en later de moeder van mr. Pieter van Vollenhoven die later met
prinses Margriet is getrouwd. Het huis werd later afgebroken om met andere panden
plaats te maken voor het grote Kofa-Spruyt complex. Hotel Proot daarnaast was het
deftigste hotel van Alkmaar.
In 1925 stond op de hoek van de toenmalige Krebbesteeg, die in 1939 werd ver
breed tot Van de Boschstraat, de winkel van de heer Groebe. Het was een winkel
van huishoudelijke artikelen. Het is niet om de winkel en niet om hetgeen er ver
kocht werd, dat ik stil wil staan. Ook is het niet om de heer Groebe die er als een
dominee uitzag, maar mijn hemel, hij was juist het tegenovergestelde. Hij behoorde
tot de anarchistenbeweging van Alkmaar en was één van de vooraanstaande leden.
Het gaat hier echter om mevrouw Groebe, waarvan ik de eigen naam niet weet,
maar haar spreekster- en schrijversnaam was Enka. Enka was een kleine vrouw met
een vriendelijk gezicht. Ik breng het hier tersprake omdat ik eens op een zondag
middag met mijn vader en broer bij de De Lange's in de Harmonie was. Enka zou in
de grote zaal een menigte toespreken. Ze sprak in de oude theaterzaal en de deuren
naar de pauzeruimte stonden open, zodat het daglicht naar binnen kon vallen. Het
zou een middag worden die een heel diepe indruk op mij zou maken. Ze bouwde
haar speech goed op en wat ze zei en hpe ze het zei, dat maakte een grote indruk op
me. Het was bestemd voor medestanders en tegenstanders die politiek geneigd
waren. Ik moet zeggen dat ik haar positief kon volgen in haar toespraak en dat
