"Nou, dat kan", zei de koster. De kinderen gingen toen op de kinder-
kerk, die toen in de kerkekamer gehouden werd.
Na de dood van Ds. Westra (11-12-1930) heb ik in huis nog de drie
dominees op beroep horen preken. Ik had er wel graag heen gewild
(en mijn man ook), maar mijn man kon niet veel meer.
Mijn man's vader was van doopsgezinde huize. Bij ons kwamen de her
vormde dominee Warner en de doopsgezinde dominee Kuiper over de
vloer. Op een keer zei mevrouw Kindt tegen Ds. Warner: "lk kies voor
Ds. Kuiper. Ik vind u heel aardig, maar Ds. Kuiper ook." Ds. Warner
zei toen: 11 't Is een grote vriend van me, anders liet ik u niet gaan."
Zodoende ben ik op een morgen in de kerk gedoopt. Uit de kerk van
daan is Ds. Kuiper daarna met twee kerkeraadsleden naar ons huis in
de Tweede Landdwarsstraat gekomen. Daar is toen mijn man gedoopt.
Mevrouw Kindt ging altijd naar de kerk en naar de zusterkring met
mevrouw Visser, die hervormd was. Ik haalde haar over om ook doops
gezind te worden, lk zei: "Je bent er altijd; je hoort er echt bij."
Maar mevrouw de Waard, die zich wat grof kon uitdrukken, zei: "Je
moet hervormd blijven, net als je man; je hebt je woord gegeven."
"Mijn jongste zoon is helemaal van de doopsgezinde kerk af; hij trouwde
met een niet doopsgezinde vrouw. Mijn kleindochter is bij de mormonen
en is daar heel gelukkig. 3)."
Vóór de oorlog droeg mevrouw Kindt het gebroken geweertje. Toch ging één van haar zoons
uit geldnood naar de marine. „Dat vond ik heel jammer. Mijn zoon was in Nieuw Guinea en
zal er heel wat gezien hebben. Hij heeft er nooit over gepraat. Hij is zo'n zachtmoedige
jongen. Nu is zijn zoon ook weer bij de landmacht, op de officiersopleiding."
Ik zei tegen hem: „Moet je andere mensen leren doodschieten?"
Daar schrok hij wel van. Maar hij heeft toch voor zes jaar getekend. Misschien gaat hij er
daarna uit.
Een andere kleinzoon studeert theologie aan het doopsgezind seminarie in Amsterdam.
Ik vroeg mevrouw Kindt wat zij vond van de discussies over het IKV en de verdeelde mening
daarover binnen de doopsgezinde gemeente.
„Ja," zei mevrouw Kindt glanzend, „die weerloosheid, dat trok me zo aan. Daarom ben ik
doopsgezind geworden."
Noten: 1) Roep, Th.B. (1979) - Op zoek naar de gebouwen van de
Doopsgezinde Gemeente aan de Koningsweg te Alkmaar op de
kaarten van Drebbel, 1597 en Blaeu, 1649. Gestencilde uitg.;
ex. in Gem.Arch. Alkmaar; DG Arch. Univ. A'dam.
2) de Lange, J.C. Jzn. (1927) - Beknopte geschiedenis der Doops
gezinde Gemeente te Alkmaar. (Uitg. D.G. Gem. Alkmaar.)
3) Mevrouw Kindt heeft zich naderhand in 1982 naar de Mormonen
laten overschrijven.
622
