woonstructuur in gevaar is. Testamentaire voorschriften van eeuwen
terug, waarin slechts een bepaalde groep uit de bevolking in de hofjes
mocht wonen, gaan stuk voor stuk op de helling. Armlastige weduwen,
in de zin van het testament, zijn er nauwelijks meer en turf wordt al
lang niet meer beschikbaar gesteld. De regentencolleges zijn meege
gaan met hun tijd en bestuurscolleges geworden die er alles aan doen
het feodale karakter van vroeger om te buigen in openhartigheid. „Die
mensen moeten ook roeien met de riemen die ze hebben en die zijn
vaak heel kort meneer", stelt een bewoonster zeer overtuigend. „En
wie het hier niet leuk vindt, is toch vrij ergens anders te gaan wonen.
Ze zeggen dat er liefhebbers genoeg zijn die hier willen wonen", is de
slotzin uit de mond van een rechtgeaarde Alkmaarse, die vele jaren
sleet in een hofje en lief en leed deelt met haar medebewoonsters. Aan
haar zal het niet liggen of ze zal nog vele jaren haar hoge armleuning-
stoel voor het raam met haar gestalte completeren.
538
