te zien, met zijn grijze schortje voor. en aan het pillen draaien was
een nooit-eindigend genot. De voorwerpen, die gebruikt werden,
waren bijna dezelfde als in de vroegere eeuwen en kunnen in musea
bekeken worden; ze gebruikt te zien was onvergetelijk. Voor harde
voorwerpen werd een groot half-maans mes gebruikt op een zware
houten plank. We wachten uren dat Jozef zijn duim zou afsnijden
(die was altijd net op tijd weg), maar soms konden we niet tot het
einde wachten. Tante Alida kwam binnen en vroeg of hij weer alle
winst weg gaf, en we holden weg met onze handen vol drop. Tante
Alida was gid, maar Jozef was guller! In ieder geval zal hij wel nooit
iemand vergiftigd hebben; we leefden nog niet in de gezegende
periode van thalidomide en andere moderne „medicijnen met zijde
lingse invloeden!
Eén ding over de personen puzzelt me. Wie is de Heer Mesman, die
ik vaak als opgroeiende jongen in de apotheek ontmoette. U schrijft,
dat de Heer Mesman Alkmaar voor Den Haag verliet in 1897, voor ik
geboren werd, en daar in 1907 overleed. Misschien kwam hij nog wel
eens over en was het toevallig dat ik de Heer Mesman als een 3 of
vierjarige herinner (maar het is zo duidelijk! Ik weet, dat ik soms
vroeg: „Ik heb Meneer Mesman nu gezien, tante, maar waar is
Meneer Ansingh? Kinderen konden vroeger wel vragen stellen,
maar kregen niet altijd een antwoord. Wel weet ik, dat in Bergen aan
de Berger weg (de oude Bergerweg) tegenover waar de Koedijkerweg
in Bergen komt, in een lang, laag huis (een soort voorloper van de
moderne bungalow) tante Alida vaak haar vriendin Ali Mesman ging
opzoeken. Was dit Jan Mesman's vrouw of misschien een zuster?
Misschien was de Heer Mesman, die ik zag wel een broer van
Jan.f?
Alles aan boekwerken zal wel geplunderd en weggegooid zijn, toen
de apotheek door de bezetter met behulp van N.S.B.-medewerkers
werd gesloten. Toen ik in Amsterdam studeerde kreeg ik eens hevige
aanvallen van niersteen-pijnen; het werd zo ondragelijk, dat een
specialist in Amsterdam werd geconsulteerd en een kamer in een
ziekenhuis besproken voor de dag van de operatie. Een week ernoor
belde Tante Alida op: „Omdat je mijn neef bent, bel ik je; ik heb
een zeventiende eeuws kruidenboek, dat nooit gebruikt wordt. Ik
keek er in voor nierstenen, en een monnik geeft een recept, dat
volkomen belachelijk is voor onze moderne medische wereld: kerse
blaren en wat al niet. Maar het is zo onschuldig, dat als het je niet
baat, het je zeker niet deren kan. Voel je ervoor? "Natuurlijk zei ik
325
