oud alkmaar
tact dan in voorgaande jaren het geval was geweest, hetgeen resultaten
afwierp. Zoals b.v. de afwijzing van de plannen van C. en A. Daar
naast waren er nederlagen, zoals de versmalling van het Verdronken-
oord. die het bestuur van Oud-Alkmaar noodgedwongen accepteerde.
Dit was voor een aantal leden moeilijk, zo niet onmogelijk te slikken.
Een motie van Hans Koolwijk in de vergadering van 14 februari 1973
tégen de versmalling, haalde dan ook een ruime meerderheid en zelfs
enige bestuursleden stemden vóór de motie. Al eerder had de enige
nog in leven zijnde oprichter van Oud-Alkmaar mr. J. Belonje
bedankt als lid van de Bond Heemschut, waarvan hij vele jaren lid was
geweest. Heemschut was n.1. ook accoord gegaan met de versmalling,
hetgeen de nestor van de Alkmaarse historici een onverteerbare zaak
vond.
In de jaarvergadering van II april 1973 kwam het tot een felle
botsing tussen een aantal verontruste leden o.l.v. mr. H. Schiphorst en
de voorzitter. Schiphorst: Oud-Alkmaar had voorop moeten staan in
de strijd tegen de versmalling. Wat er met het Verdronkenoord ge
beurd is, is verschrikkelijk". Hans Koolwijk hekelde het weinig slag
vaardige beleid van Oud-Alkmaar. Het bestuur was te lief voor de
gemeente en liet zich teveel via onderonsjes inpakken. Oud-Alkmaar
had het Oostelijk Stadsdeel al opgegeven, maar het is de S.O.S.-groep
geweest die deze wijk gered heeft. De voorzitter gaf toe, dat de vereni
ging te laat gereageerd had. Maar iedereen was te laat. ,,En in zo'n
situatie moet je je dan afvragen of het nog wel zin heeft je er radicaal
tegen te verzetten, of dat het niet beter is de voorgenomen versmalling
zoveel mogelijk terug te dringen. Bovendien. Heemschut heeft in 1954
demping kunnen voorkomen door een versmalling toe te staan. Nu
waren wij daaraan gebonden en konden we niet terug". Ook had de
voorzitter kritiek op de gevolgde procedure: ,,Er wordt jaren tevoren
door de Raad een plan aangenomen zonder dat de leden zich de konse-
kwenties blijken te realiseren. Het Verdronkenoord blijkt een streepje
van enkele milimeters dikte te zijn en slechts een deskundige kan na
nauwkeurige meting tot de conclusie komen dat de gracht versmald
is".
In deze kwestie speelde mee het verschil van inzicht omtrent de te
volgen taktiek. Een van de verwijten van mr. Schiphorst was het ont
breken van elk initiatief bij het bestuur om tot samenwerking met
andere groepen of personen te komen. En het lid Lind betoogde: „Een
vol jaar geleden verkondigde het bestuur van Oud-Alkmaar zich strijd
baarder te gaan opstellen. Voor de resultaten begeve men zich naar het
Verdronkenoord. De vlekken op het blazoen zijn historisch onuitwis
baar". De voorzitter antwoordde, dat Oud-Alkmaar geen actiegroep is
en het ook niet wil zijn, maar meer ziet in overleg door middel van
104
