het dagboek van
abraham drukker
H. KOOLWIJK
Er zijn maar weinig dagboeken in het gemeentearchief van Alkmaar.
Eén van de meest trieste is geschreven door Abraham Drukker die zijn
einde zag naderen door de komst van de Duitsers in 1940. Voor het
nageslacht schreef hij twee schoolschriften vol.
Onder vijf opeenvolgende nummers bevindt zich in het gemeentear
chief een joods familiedrama, verpakt in evenzoveel kartonnen kaften.
Twee met de hand geschreven schoolschriften, identiteitsbewijzen,
een trouwboekje, veldzakboekje, rijbewijs en een aantal brieven uit het
kamp Westerbork vormen alles wat overbleef van het echtpaar Druk-
ker-Cohen en dochter Marjan. Een rampzalige erfenis waarachter een
diep ellendige tragedie schuil gaat.
Abraham Drukker woonde met zijn vrouw en dochter aan het Luttik
Oudorp, waar het gezinshoofd een zakkenhandel voerde. Gelijk meer
dere andere gezinnen in Alkmaar was de familie Drukker-Cohen
joods.
Doordat Drukker al ver vóór de rampzalige laatste Wereldoorlog lid
was van het Noodfonds wist hij, al jaren voordat de duitsers ons land
binnen vielen, wat zich aan de andere kant van de oostgrens afspeelde.
Met angst en vreze zag het gezin de toekomst tegemoet en het is dan
ook niet vreemd dat Abraham nog voor de oorlog besloot zijn indruk
ken en bevindingen op papier te zetten. In zeer duidelijk schoonschrift
begon Drukker aan de laatste periode van zijn leven. De eerste zinnen
uit het schrift laten wij onverkort volgen:
„Op de hiervolgende bladzijden wil ik trachten weer te geven hoe ons
leven en lijden is. Ik schrijf hier met opzet, dat ik dat wil trachten weer
te geven, want het is ten eenemale onmogelijk op de juiste manier
onder woorden te brengen hoe dit lijden in werkelijkheid is. Immers de
angsten die wij doorstaan laten zich niet beschrijven"
Wie de oorlog heeft meegemaakt en zich de situatie van toen kan her
inneren wordt weemoedig als hij verder leest. Diegenen onder ons die
te jong waren om de oorlogsperiode bewust te beleven of zelfs nog niet
geboren waren, staan versteld en lezen verbijsterd verder, stap voor
stap aan het einde van het leven en de totale ondergang. Waar precies
en wanneer het einde kwam is niet bekend. Halverwege de lijdensweg
stopt het dagboek abrupt.
Abraham Drukker beschrijft op realistische wijze de bevindingen van
zijn gezin.
112
