Boekbespreking
"EEN SLAAFSCH
EN ONGEZOND BEDRIJF"
//"\A Waarschijnlijk is de trekschuit uit nood geboren. Een schipper die
VV niet wilde wachten tot de wind zou draaien naar een gunstige
hoek, spande een paard voor zijn schuit. Hijzelf nam het roer en zijn zoon
mende het paard. Er is natuurlijk een eenvoudiger variant denkbaar. De
schipper die zich geen paard kon veroorloven, nam zelf het roer en liet de
schuit trekken door een knecht."
Dit is de eerste alinea van het lezenswaardig proefschrift dat John Dehé in
2005 schreef over de geschiedenis van het openbaar vervoer in Waterland.
De nadruk van de studie ligt op de trekschuit. Het museum heeft dit boek in
haar bibliotheek opgenomen.
De trekschuit is in Waterland meer dan 200 jaar het belangrijkste middel
van (openbaar) vervoer geweest. En dat is niet verwonderlijk in een land dat
zo verbonden is met wind en water. Vanaf 1660 kent Waterland een infra
structuur voor trekschuit en beurtveren. Dat ontstond dankzij een samen
werkingsverband tussen Amsterdam, Hoorn, Edam, Monnikendam en Pur-
merend. Net als alle samen
werkingsverbanden kende ook
deze organisatie allerlei pro
blemen: van een verdeling van
de kosten en baten tot het
wangedrag van een schipper
die passagiers zou hebben
laten staan. John Dehé schrijft
een leesbaar Nederlands en
dat is op zichzelf al een com
pliment voor een boek dat te
vens proefschrift is.
John Dehé. "Een slaafsch
en ongezond bedrijf"; de ge
schiedenis van het openbaar
vervoer in Waterland, 1630 -
1880. Hilversum, enz. 2005.
De geschiedenis van liet openbaar vervoer
in Waterland, 1630-1880
john dl hi
bulletin
212
Museum
