nieuws van de schietpartij in grote getale naar Rustenburg en omgeving
waren gekomen. Door de Duitse verhoormethoden werd hij ertoe gebracht
de naam van de boerderij Houtlust prijs te geven, ervan uitgaande dat die
inmiddels wel ontruimd zou zijn.
Houtlust was de boerderij van de nog jonge Piet de Boer, de zoon van
Dirk de Boer, die een volle neef van Willem Schermerhorn was.
Schermerhorn hield op dat moment verblijf bij zijn neef. Vroeg in de ochtend
na de schietpartij bij Rustenburg werd Schermerhorn door Dirk de Boer om
advies gevraagd; men ging er toen nog vanuit dat de Duitsers geen
gevangenen hadden gemaakt en dus niet wisten dat de vrachtauto van
Houtlust vertrokken was. In een interview dat haar in 1989 werd afgenomen,
heeft Trien de Boer-Stam, de echtgenote van Piet de Boer, Schermerhorns
advies weergegeven. Hij meende dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen,
want blijkbaar was de naam Houtlust bij de Duitsers niet bekend geworden,
want anders zouden zij er al geweest zijn. Zij voegde er nog aan toe dat
Schermerhorn zich zijn hele verdere leven lang de weinige haren die hij nog
had uit zijn hoofd had willen trekken omdat hij niet had geadviseerd de
boerderij volledig te ontruimen. Daarop was Schermerhorn weer naar zijn
Amsterdamse onderduikadres vertrokken, waardoor hij niet aanwezig was
toen zich enkele uren later het noodlot over Houtlust voltrok.
Wel was besloten de in de gierkelder van de boerderij aanwezige wapens,
afkomstig van eerdere droppings, naar een nabijgelegen boerderij over te
brengen, maar voor het overige wachtte men de loop der gebeurtenissen af.
Het bleek een fatale beslissing, want halverwege de ochtend arriveerde een
ware legermacht van Sicherheitspolizei en Ordnungspolizeionder de
persoonlijke leiding van Willy Lages, bij de boerderij. Vader en zoon Dirk en
Piet de Boer werden doodgeschoten, ook drie andere leden van de
verzetsgoep en een onderduiker zouden het drama van Houtlust niet
overleven. De eeuwenoude boerderij werd in band gestoken en brandde tot
de grond toe af. Ten tweede male was Willem Schermerhorn dus de dans
ontsprongen; was hij enkele uren later uit de Schermer vertrokken, dan had
hij mogelijk ook tot de slachtoffers behoord.
Want ook Schermerhorn had zich inmiddels bij het verzet aangesloten, zij
het niet bij het deel ervan dat zich met wapendroppings bezig hield, maar
met de illegale pers. In Amsterdam had hij zich gevoegd bij de zogenoemde
Centrale Je Maintiendrai-groep, die zorgde voor de uitgave van het illegale
blad Je Maintaindrai. Het blad stelde zich met name tot taak de ideeën over
politieke en maatschappelijke vernieuwing, zoals die in het overleg in Sint
Michielsgestel vorm hadden gekregen, aan een breder publiek bekend te
maken. Vanuit de Je Maintiendrai-groep kwam Schermerhorn terecht in
172
