Over klanten; 'Ja we hadden klanten uit alle rangen en standen en
gezindtes, je had klanten waar je iedere dag kwam. 'De winkel was niet zo
belangrijk, daar werd eerst weinig verkocht, maar toen ben ik me gaan
toeleggen op allerlei soorten koekjes en andere luxe spullen en dat ging
beter lopen, vooral door de etalage'. 'Belangrijk voor het banket was de
zondagmorgen. Drie of vier vrouwen, meest uit de Graftermeer, kwamen uit
de kerk een koppie halen, ze namen een half broodje mee en wat koek en
banket. Die mensen kwamen naar de kerk met paard en kapwagen. Ik kwam
er evengoed bij venten hoor, in de Graftermeer, De Beemster'.
Na de oorlog begon de omzet terug te lopen. Wim begon van steeds meer
klanten te horen 'kom jij maar een dag minder of helmaal niet meer aan de
deur, want jij hebt geen kinderen. Ik kan beter brood kopen bij de bakker
met een grote gezin'. Dat heeft Wim erg gegriefd.
Wim trouwde in 1947 met Jo Hoebe uit Alkmaar. Na hun huwelijk was het
vooral Jo die iedere dag 's-morgens het brood ventte in De Rijp en Graft.
Toen ze op een zondag eens naar vader Hoebe op bezoek gingen en een
kroketje kochten, zei Jo, Wim dat moeten wij nou ook eens doen, kroketten
verkopen'. 'Nou toen zijn we begonnen met de spullen, frituurpan enzo, in de
bakkerij en de kroketten te verkopen op Zaterdagavond en Zondag om 2 uur
in het hossie, want ze mochten de winkel niet in'. 'Dat duurde een paar
maanden en daarna hebben we de winkel er bij genomen'. 'Nou dat ging ook
goed en toen hebben we de hele kamer er bij genomen en met nieuwe
spullen'. Dat was in 1959. En Willem pakt het fotoalbum van de opening van
de nieuwe zaak erbij met de foto's waar iedereen op staat. De aannemer van
de verbouwing met zijn personeel, de buren, enkele familieleden en Sjaakie
Bommer. De Jong van de gemeente, als Gemeenteopzichter, houdt een
toespraak. Jo staat er in een mooi wit schort bij en de baas met koksmuts op,
staat voor de geheel nieuwe frituur. Waarom Sjaak Bommer? 'Ja, Sjaakie was
altijd bij ons, hij was mijn hullepie. Ja, Sjaak is nou ook grootvader!'.
Van toen af aan is de snackbar van Wim Sinkeldam een groot sukses
gebleven. Na sluitingstijd van de café's zeiden de bezoekers dan, altijd 'we
gaan effe bij Jo een kroketje scooren'. Want Jo achter het buffet had de zaak
helemaal in de hand en dat maakte haar zeer populair.
Aan 'Sjaakie' heb ik ook maar eens gevraagd wat zijn herinneringen zijn
aan Wim Sinkeldam. 'Ik was ongeveer 11-12 jaar oud dat ik na schooltijd en
op zaterdag over de vloer kwam bij Sinkel en tante Jo. Dat kwam zo omdat ik
vriendje was met Nico Bank'. Nico woonde naast de bakkerij van Ome Wim'.
Zijn vader was Cees Bank en zijn moeder Bets Sinkeldam. Zij hadden een
herenkapsalon. Dus Nico was een oomzegger en kwam graag in de bakkerij.
'Dat was leuk hoor, een bakkerij. Ik vond het altijd leuk om er allerlei klusjes
