vergaderingen uit beschreven periode, en ik hoop dat die niet verdwenen
zijn, eens moeten nakijken zodat je een nog beter beeld van de sociale func
tie van deze visclub krijgt. Ik ben zeker en vast van plan om de geschiedenis
van De Hengelaar nog eens verder uit te pluizen in het kader van de ont
wikkeling van de georganiseerde hengelsport in Nederland. Zo'n artikel is in
eerste instantie dan niet gedacht voor deze periodiek maar meer voor ge
specialiseerde hengelsportbladen en als hoofdredacteur heb ik het grote
voordeel dat ik zelf kan beslissen of we zo'n artikel gaan plaatsen. Een van de
redenen waarom ik het een goede zaak zou vinden als het wel een wee van
een reeds lang bestaande hengelsportvereniging zoals De Hengelaar zou
worden onderzocht, is het feit dat de identiteit van deze verenigingen lang
zaam maar zeker aan het verdwijnen is. Als je kijkt naar de rol die De Henge
laar als club in het dagelijkse leven van Graft en De Rijp, tot 1970 waren ze
immers nog apart, in de periode 1930 tot 1970 had, zie je een heel andere
situatie dan anno 2004. Destijds waren de leden veel meer betrokken bij het
wel en wee van de club dan tegenwoordig. Het sociale gebeuren in de visclub
anno 2004 raakt steeds meer op de achtergrond. Je zou heel oneerbiedig
kunnen zeggen dat de meeste visclubs in de tegenwoordige tijd een soort
veredelde bureaus zijn die de benodigde visvergunningen uitgeven. Als je
kijkt naar de animo die er momenteel bestaat om evenementen die door de
club georganiseerd worden, bij te wonen, kun je alleen maar constateren dat
deze animo steeds minder wordt. En dat terwijl het ledental vergeleken met
vroeger, toen er wel grote animo was om mee te doen, vele malen groter is.
Ik vind dit jammer, het is een teken destijds. Als secretaris van een hengel
sportvereniging met 1260 leden en voorzitter van de Snoekstudiegroep
Nederland - België met 1750 leden weet ik hoe moeilijk het is om meer dan
25 leden te bewegen naar een jaarvergadering te gaan. Soms heb ik nog wel
eens heimwee naar die goede oude tijd toen we gezellig met een dikke 40
leden een baarswedstrijd aan de nog groene oevers van een heel heldere
Bellesloot hielden. Ik weet het, die tijd is voorbij en komt niet meer. Daarom
ben ik dan ook blij dat ik toch nog heel wat tastbare herinneringen aan die
tijd in deze bijdrage op papier heb kunnen zetten.
Natuurlijk hoop ik in 2011 mee te maken dat De Hengelaar haar 100 jarig
jubileum viert en er dan heel veel oude koeien in plaats van vissen uit de
sloot gehaald worden. Want als er een zaak is die ik nooit vergeet is het het
feit dat je als vissers aan de waterkant allemaal gelijk bent en dat ik dit sociale
aspect van deze visclub in al die jaren gelukkig niet veranderd is.
Jan Eggers
126
