gehad, maar hem onder de behandeling
gekrabbeld, gebeten, gescholden voor een
kwakzalver, weetniet en bedrieger, zodat
- deze bewerking niet meer kan plaatsheb
ben." Daarop is mevrouw Blanchenai zon
der tegenstreven met de heer Boejee in
het rijtuig gestapt en nog voor 11 uur bij
mevrouw Boejee gebracht.
Op 8 februari brengt Graswinckel des
Villates over deze voorvallen verslag uit
aan de griffier der Staten van Holland.
Droogjes voegt hij eraan toe dat hij geen
klacht heeft ontvangen over het binnen
dringen in deze woning bij nacht. Het
gaat om een fatsoenlijke dame die in het
gesticht is geplaatst omdat zij nu en dan
aan vlagen van krankzinnigheid lijdt. Zij
heeft de hulp van het magnetisme te baat
willen nemen om zo niet de genezing,
dan toch de heilzame gevolgen hiervan te
beproeven.
Utrecht: de pijn van Willemina
de Wijs
Willemina de Wijs, die al jaren aan reuma
tische pijnen lijdt, roept de hulp in van
Wessel van der Lee. Zij is niet tevreden
over zijn behandeling.
Op 22 augustus 1822 verschijnt Willemina
de Wijs voor de Provinciale Commissie
van Geneeskundig Onderzoek en Toe-
voorzicht te Utrecht. Willemina, huis
vrouw van Johannes van der Linden,
wcont in de Goede Steeg buiten de Witte-
vrouwepoort, en is omtrent 50 jaren oud.
Zij verklaart "dat zij sedert ruim vier jaar
lijdt aan reumatische pijnen, die van de
borst begonnen en allengskens het gehele
lichaam hadden ingenomen en veroor
zaakten dat zij krukken gebruikt". Haar
was aangeraden de hulp van Wessel van
der Lee in te roepen. Zij had zich daar
voor op 25 juli begeven naar Zeist, waar
Van der Lee zich op dat moment ophield.
Toen zij hem vertelde dat zij reumatische
pijnen had, zei hij die gemakkelijk te kun
nen wegnemen. Nadat hij haar had ge
wreven was de pijnen in zoverre gewe
ken, dat zij zonder krukken kon gaan.
Daarop had van der Lee gezegd dat zij de
krukken maar bij hem moest laten, omdat
zij genezen was. Ter "bevestiging van de
genezing" moest zij gebruik maken van
jichtbalsem en maagpillen. Hij wilde haar
het recept niet geven, zij moest ze in een
apotheek in Zeist gaan halen. Zij had ge
weigerd de krukken bij van der Lee te
laten, omdat zij dacht dat zij die mis
schien nog wel zou moeten gebruiken. Zij
heeft de balsem en de pillen in de apo
theek in Zeist laten maken en daarvoor 30
stuivers betaald. Het restant van de medi
cijnen geeft ze aan de commissie.
Willemina vertelt dat de volgenden dag al
de pijnen met meer hevigheid dan tevoren
waren teruggekeerd. Dit gold vooral voor
haar knie. Zij had de knie en alle andere
pijnlijke plaatsen met de balsem inge
smeerd en was begonnen de pillen te
gebruiken. Omdat de pijnen ondanks de
pillen en de zalf in het geheel niet waren
verminderd maar eerder erger geworden,
was zij na enige dagen opgehouden deze
middelen te gebruiken. Van haar
"onderneming had zij dus niets anders
overgehouden dan vermeerdering van
pijn en schade". Zij liep nu weer met
80
