dijk. Zij was alleen thuis. Toen ze op mijn belletje open deed, herkende ze mij niet. Maar toen ik zei dat ik een 'oude knecht' was, hoefde ik geen verdere hint meer te geven. We haalden oude koeien uit sloot en korte tijd later kwam Arie thuis. Vanwege een beroerte is hij zijn spraakvermogen kwijtge raakt en hij had therapie gehad. Volgens z'n vrouw was hij dan altijd moe en ging hij snel naar bed. Maar die middag gebeurde dat niet. Hij zag me zitten en herkende mij onmiddellijk. We hebben de hele middag volgepraat. Nou ja, zijn vrouw en ik dan. En hij had plezier om de verhalen. Arie zat naast me. Hij hield m'n hand vast en de andere hand rustte om m'n schouder en hij heeft me niet meer losgelaten tot ik tenslotte weer afscheid nam en vertrok, met een heel tevreden gevoel. Ik had een stukje geschiedenis teruggehaald, voor hen en voor mijzelf. Dat had ons drieën goed gedaan en het oprechte ver trouwen, wat er tientallen jaren geleden tussen ons had bestaan, bestond die middag weer'. De plaats waar het allemaal gebeurde 188

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Een Nieuwe Chronyke van het Schermereiland - Graft-de Rijp en Schermer | 2003 | | pagina 40