';''L
W<
'AUjfl\ 1/
''<p¥«W i viiSSfiw l V lu i, J **-~i 1
-Vf v^/! -
'ii i ',|V 'i 'y l
Zo werd de fu/fgestapeld
drogen. Uiteindelijk droogden deze turfjes voor meer dan de helft in. Een
turfje van 18 bij 10 cm. werd uiteindelijk 11 bij 7 cm. Als het eindproduct
goed droog was werd het naar huis gehaald en in de schuur opgestapeld,
waarbij men laagjes gedroogd riet tussen de turf zo om de 3 lagen uitspreid
de om het uit elkaar vallen van de turfhoop tegen te gaan. De turf droogde
namelijk nog lang door en menige hoop zakte dan ook uit elkaar en moest
opnieuw gestapeld worden.
Dit turf maken is na de Tweede Wereldoorlog nog enkele jaren doorge
gaan omdat de aanvoer van kolen stagneerde en men aan dit turf stoken ge
wend was geraakt. De turfjes van gebaggerd veen waren steenhard en bleven
dit ook omdat ze geen water meer opnamen. Ze werden dan ook wel ge
bruikt als fundering onder een schuurtje of een kleine aanbouw van hout die
niet zo zwaar was. Zoals al eerder vermeld werden deze turfjes voor de
Tweede Wereldoorlog gewoon verhandeld en door de handelaar bij de klant
afgeleverd. Men kocht turf in manden, waarbij deze manden van een vaste
maat waren. Bij kolen gebruikte men de hectolitermaat om hoeveelheden
van een mud te krijgen.
Dit turf baggeren heb ik zelf meegemaakt op het dorp Krommeniedijk en
tot vervelens toe heb ik mee moeten helpen turf te stapelen als ik uit school
kwam 's middags om half vier. Soms braken de koeien door het hek en kon
je weer beginnen met de hoopjes opnieuw op te stapelen. De hoopjes werden
om de turfbak heen gezet zodat hij, als hij leeg was, weer opnieuw vol gebag
gerd kon worden.
Dit is wat ik me herinner over het baggeren van veen en het laten drogen
tot kachelturf.
Jacob Brasser
182
