men op. Ook voor het tweede en derde nummer ging dat goed. Bezwaar was
wel dat als er voldoende kopij was, het nog zo'n twee maanden duurde voor
dat die in gedrukte vorm bij de leden op de deurmat viel. Bovendien liepen de
drukkosten nogal in de papieren. Toen ook de typiste eigenlijk wel met ont
slag wilde, en men ter gemeentesecretarie dacht aan afschaffen van de ver
ouderde offsetmachine met toebehoren, was de keus niet moeilijk. Getracht
zou worden de "Chonyke" in eigen beheer te produceren.
Dat lukte, na wat aanloopprobleempjes. We hebben het van september
1986 tot en met december 1997 volgehouden. Toen vond ondergetekende als
redacteurdrukker en assistent-bezorger het tijd de pijp aan maarten te geven.
Bovendien was de offsetmachine toen echt aan het eind van de akker. Geen
nood, Guus Collewijn was inmiddels als technisch adviseur tot de drukkerij-
zolder in het raadhuis toegetreden. Hij kon, met zijn kennis van computer
techniek, het hele zetterij procédé en de vormgeving overnemen, waarna het
drukken wederom werd uitbesteed.aan een andere vakman, op De Volger.
Bedenksel met eigen leven
De Chronyke had intussen wel zijn eigen geschiedenis en zijn eigen leven.
Ze was immers bedoeld mede ter vervanging van de uitnodigingstenciltjes.
Dus moesten er verschijningen met de betreffende aankondigingen plaats
hebben kort voor de algemene ledenvergadering en voor de voorjaars- en
najaarslezing, die intussen tot de verenigingstraditie waren gaan behoren.
Verder was de uitreiking van de "kerstprent" aan alle leden ingesteld, voor
zien van begeleidend stencil. Dat kon óók vervangen worden door een be
schrijving in het club-orgaan, maar dat moest dan wel tijdig in december het
levenslicht zien..
Zo groeide de "Chronyke" uit tot een vijfmaal per jaar op geplande data
verschijnend orgaan. Ook de zomeravondwandelingen en de najaarsexcursie
werden ingepast in de verschijningsdata.
Die najaarsexcursie is eigenlijk een "uitglijer". Het was aanvankelijk een
voorjaarsexcursie in de buurt: Monnickendam, Marken, Edam, Enkhuizen,
Alkmaar, Hoorn, Westzaan en de Amsterdamse voormalige jodenbuurt. Al die
trips werden met eigen vervoer uitgeschreven en georganiseerd.
Totdat een brochure van de VW Buren in de bus viel, tijdens het voorzit
terschap van wijlen Rein Dieleman. Hij had connectie met een touringcarbe-
drijf in Alkmaar, door zijn voormalige leraarschap aan het Jan Arentscollege
en stelde voor een bustochtje naar Buren te organiseren. Dat werd een ecla
tant succes. De bus was in "no time" volgeboekt maar de trip kon pas in de
nazomer plaats hebben. En zo is het gebleven. Met één uitzondering. De ge
plande trip naar Schokland en bezoek aan de in aanbouw zijnde "Batavia" bij
56
