Effe wachte..
In de jaren waarin ik in m'n uppie de kopij voor de "Chronyke" verzamelde
en deels ook zelf schreef, vorm gaf en met de oude offsetpers afdrukte,
deed ik meestal twee dagen over dat drukprocédé op de zolder van het Graf
ter raadhuis. Soms nog wel een halve dag langer, als het eens wat tegenzat
doordat de inkt te koud en te taai was of door ander technisch ongerief wat
eerst moest worden verholpen. In elk geval moesten de werkzaamheden in
het middaguur altijd onderbroken worden voor de versterking van de inwen
dige mens.
Menigmaal bleek bij terugkeer de deur van het Grafter raadhuis al los. De
ervaring had me geleerd dat er dan in de regel een ambtenaar van de burger
lijke stand in de raad- en trouwzaal bezig was om een trouwtje voor te berei
den.
Dat betekende: vertraging in het drukkerswerk. Want de machine op de
houten zoldervloer maakte nogal wat lawaai, wat een huwelijkstoespraak zo
niet onverstaanbaar maakte dan toch ernstig zou verstoren.
Zodra zich de eerste bruiloftsgasten meldden - de deurklink beneden was
boven minstens zo goed hoorbaar als een elektrische bel - zette ik de machi
ne stop. Heen en weer ijsberen tot bruidspaar en gevolg het gebouw hadden
verlaten, was er ook niet bij want ook de voetstappen zouden de aandacht te
zeer afleiden van de toespraak in de tussenverdieping.
Gezeten op de bovenste tree van de bovenste trap-met-de-halve slag luis
terde ik, onzichtbaar voor de bruiloftsgasten, en dank zij de openstaande
deur van de trouwzaal, mee naar de toespraak en de daarop volgende plicht
plegingen.
Gewoon effe wachte...
69
