De traditie van wat in de wandeling in De Rijp het 'Lakemanfonds' heet, is dat
de jaarvergadering van het beheerscollege zich formeel met de rekeningen
bezig houdt en zich daarna informeel wijdt aan het edele biljartspel, onder het
genot van het een en ander ter nagedachtenis en meerdere glorie van wijlen
oud-schepen Willem Pieterszoon.
Daar dreigde na de samenvoeging der gemeenten in 1970 even de klad in te
komentoen een nieuwe samenstelling van het college van "executeurs der
uiterste wilsbeschikking" noodzakelijk werd. Niet dat de nieuwkomers de
rekening en verantwoording niet serieus zouden nemen. Integendeels zelfs.
Maar...ze konden niet biljarten....
Dat is echter sindsdien toch ten goede gebeterd. Alzo blijkt dat de
Lakemantraditie er een is van het ijzersterke soort
Cor Booy
STEMMINGSBEELD
Een vochte morgenwaas ligt over 't zomerland.
De lage hemel is vol ongewisse tinten,
Een zachte tederheid, die schittert noch verblindt en
Een koele weldaad is voor ziel en ogenbrand.
De verre sloten scheem'ren als verkleurde linten.
Hoe lieflijk legt de ringvaart langs de dijk haar band
Van roerloos zilver nu, waarin het riet geplant
Zijn hoge pluimen bouwt op zangerige binten.
Straks als de zon verrijst, zal zij met heller blinken
Die bleke beelden kleuren en van glans doordringen.
Een wijder vert' en hemel ons doen opengaan.
Maar in dit vroege uur, waarin wij zwijgend drinken
De zuiv're schoonheid van de ons vertrouwde dingen,
Zien wij daarin weerspiegeld 't eigene bestaan.
Dat groots noch machtig is, doch kent diezelve vrede
Waardoor 't zich schoon volendt, in 't licht der eeuwigheden.
J. Kostelijk-Bom
(uit de Rijper Courant van 30 juli 1946)
60
