Blindganger doodde Dine Konijn
108
1995 Leek wel het jaar van de oorlogen. In mei herdachten we dat 50 jaar
geleden nazi-Duitsland capituleerde en in augustus dat Japan zich overgaf.
Ook het conflict tussen Nederland en Indonesië, dat zich afspeelde tussen
1945 en 1948, kwam volop in de belangstelling. Daarnaast waren er
actualiteiten van de oorlogen in de huidige tijd, waarvan vooral die in
voormalig Joegoslavië voortdurend veel aandacht kreeg. Conflicten elders ter
wereld haalden slechts af en toe het nieuws en dan vooral als zich
verschrikkelijke gebeurtenissen hadden voorgedaan.
De media kunnen de indruk wekken dat oorlog een mode-verschijnsel is.
Korte tijd wordt er veel aandacht aan geschonken, vervolgens zakt de
interesse weer weg. De werkelijkheid is echter anders. Veel mensen denken
nog dagelijks aan de tweede wereldoorlog. Meestal doordat hen toen is ergs is
overkomen.
Vliegtuigen tellen
Dat geldt bijvoorbeeid voor de familie Konijn, die tijdens de oorlog op de
boerderij woonde die staat op de hoek van de Zuidervaart en de
Driehuizerweg. Op 1 november 1944, een gedenkdag (Allerheiligen) voor de
katholieke familie Konijn, stonden Dine, Jopie en Jan Konijn naast de
boerderij terwijl grote groepen geallieerde vliegtuigen overkwamen, onderweg
van Engeland naar Duitsland. Bij IJmuiden stond afweergeschut dat de
vliegtuigen onder vuur nam. Overal rondom hingen rookwolkjes van de
ontploffende luchtdoelgranaten, maar geen enkele vliegtuig werd geraakt.
De kinderen Konijn hadden horen zeggen dat er soms wel duizend vliegtuigen
overkwamen.
Dat wilden ze wel eens zeker weten. Om tien uur begonnen ze de vliegtuigen
te tellen. Om één uur waren ze bij 964. Toen kwamen er drie "blindgangers"
(niet-ontplofte granaten) vlak bij de boerderij naar beneden. Een viel op de
Driehuizerweg, een kwam in het land terecht en de derde vlak naast de
boerderij.
Meteen nadat de granaten op de grond waren ontploft viel Dine tegen Jan aan.
Hij keek naar haar van opzij en zag dat er bloed aan haar hoofd zat. Dine's
hoofd was getroffen door een granaatscherf. Zij was op slag dood. Jan en
Jopie waren ongedeerd.
Naderhand bleek dat de granaatscherven 28 gaten in de muur van de boerderij
hadden geslagen. Jan en Jopie waren door het ongeluk zo bang geworden dat
ze nadien altijd in het hooi op de dors gingen zitten als er weer vliegtuigen
overkwamen.
Op de bewuste dramatische dag lag moeder Konijn in bed, want 25 oktober
