ren Veldhuys
teten kunnen
t duurde toch
Tot een echt
ken ontwaart
het nieuwe
ïeer is om de
)aarbij speelt
n rol. Dokter
op naam van
itig jaar het
et woon- en
Slotvaria
?rde geweest,
einig reacties
zijn er in de
er wel actief
Ie organisatie
dat in 1875
pecteur van
leek. Dokter
zich vooral
deze ziekten
ntbreken van
chrijven, die
am het tot de
uitneembaar
nt voor enige
n kon ze met
jn genezende
nog twee in
werden ze
beschikking
ms tegen een
/s een vaste
van vandaag
e medicijnen
bond. In zo'n
n daarin zijn
verdronken,
r mijn vader
71
indertijd niet van de verdrinkingsdood gered was uit de Noordervaart.
Dokter Hoek heeft er uiteindelijk met niet aflatende inzet voor gezorgd, dat er
een zwembad werd gebouwd.
Maar hij deed samen met anderen meer in de bouw en wel in de restauratieve
sfeer. Wiens oog wordt niet gestreeld bij het aanschouwen van het Regthuys
in Schermerhorn.
Niet onvermeld mag blijven de problematiek in de gezondheidszorg tijdens de
Tweede Wereldoorlog, waarbij ons land betrokken was De bezetter stelde
ook eisen aan de artsen, die daartegen in verzet kwamen. Dat had tot gevolg,
dat de artsen die niet onderdoken, via razzia's opgepakt werden. De
plichtsgetrouwe dokter Heringa was niet ondergedoken en werd op zondag 27
juni 1943 geheel onverwachts door een agent uit Schermerhorn opgehaald en
naar de gevangenis in Amsterdam gebracht. Dat was daags voor de
eindexameuitslag van zijn oudste dochter. Van Amsterdam werd hij
overgeplaatst naar het kamp Amersfoort, alwaar hij tot woensdag 7 juli 1943
in gevangenschap bleef. Aangezien de geneeskundige verzorging wegviel,
moest de bezetter snel bakzijl halen, hetgeen de vrijlating van de artsen tot
gevolg had. Wel keerden alle opgepakte artsen kaalgeschoren in hun praktijk
terug. Dat kaalscheren was bij dokter Heringa niet mogelijk geweest,
aangezien hij al kaal was en om hem nu toch te vernederen, had men hem
toen zijn welbekende snor afgeschoren! Bij thuiskomst bleek zijn dochter
geslaagd te zijn en was zijn praktijk zonder problemen waargenomen door
dokter Dijkhuis, die nota bene in die tijd op een boerderij in de Schermer
ondergedoken zat. Hij was niet de enige. De oudere lezers herinneren zich
ongetwijfeld, hoeveel er met inzet van velen geregeld werd om de
voedselvoorziening en veiligheid voor deze groep gaande te houden. Wat is er
niet geprofiteerd van de toenmalige produktie van boter, melk, kaas en graan!
Met dit stukje geschiedenis heb ik getracht een aanzet te geven tot mogelijk
meer gedetailleerd onderzoek naar de beslist interessante historie van de
gezondheidszorg in de Schermer.
J.W. ten Veldhuys,
Bussum 1995.
Bronnen:
1Het Streekarchief te Alkmaar.
2. Het Gemeentearchief te Stompetoren.
3. Het eigen familiearchief.
4. "Een Nieuwe Chronyke", publicatie van P. Schotsman over Aaltje Zomer,
vroedvrouw te Schermerhorn.
5. "Oud Castricum", zeventiende Jaarboekje 1994.
6. Verhalen van inwoners en oud-inwoners van de Schermer.
