42
vrouw klaagt dat we een van haar bomen hebben beschadigd. We brachten de
dag door met verbindingslijnen leggen. Ga 's avonds uit. Stadskapel komt spelen.
Morgen V.E.-day.
8 Mei. De morgen doorgebracht met inspectie in gevechtstenue, om te zien of we
nog iets nieuws nodig hadden. Toen werd ons verteld dat we Holland zouden
binnentrekken. We hebben de rest van de dag doorgebracht met inpakken.
's Avonds naar de toespraak van Churchill geluisterd. Later werden we
uitgenodigd op een fles Whiskey, zodat we in staat waren te drinken op onze
reden en op onze afwezige kameraden. Geluisterd naar de toespraak van de
koning en naar de vrede-uitingen in Londen. We stonden allemaal op en zongen
voor de koning. Daarna naar bed, voor een vroeg vertrek.
9 Mei. We gaan langs wegen met juichende en met vlaggen zwaaiende mensen.
Het was een vreemd gezicht, Duitsers op wacht te zien staan op kruispunten,
gewapend met geweren e.d Ook eenheden op mars, naar plaatsen waar ze
ontwapend worden Hun transport was in slechte staat. Paard-en-wagens was
hun belangrijkste vorm van ondersteuning. Er waren wagens en paarden bij die
ze van burgers hadden afgenomen. De motoren die nog gingen hadden tot taak
defecte exemplaren te duwen of te slepen. Het was heel gewoon te zien hoe één,
twee anderen trok. De meeste kanonnen waren hun 88'ers. Het was een wonder
dat zij het zo lang hadden volgehouden Omstreeks 11.00 uur trokken we
Hilversum binnen, waar R.HQ werd gelegerd in een school.
10 Mei. Kom van wacht en er wordt me gezegd dat alle mannen die beschikbaar
zijn, gewenst zijn om de Duitsers te ontwapenen. We paradeerden in onze beste
uniformen en droegen geweren. We gingen naar een plaats bij het Hollandse
zomerpaleis. (Soestdijk?-vert.)
De Duitsers waren de Hermann Göring Parachutisten-divisie. Ze kwamen in hun
eenheden binnengemarcheerd, alsof ze op actie zouden gaan. Eerst ontlastten zij
zich van hun wapens, helmen, munitie en uitrusting die ze niet nodig hadden
Daarna gingen ze liggen waar ze waren.
Onze taak was hun bagage na te zien, of ze geen verborgen wapens hadden.
Terwijl wij dat deden maakten ze grapjes met ons alsof we hen al menige keer
hadden ontmoet. Sommige hadden dolken. Als ze meer dan één horloge, camera
of mes hadden, moest het worden afgenomen. Het was verbazingwekkend w at zij
hadden. Velen hadden fietsen, die waren beladen met dekens, allerlei soorten
huishoudelijke goederen; parfum, borstels, spiegels en ook etenswaar; brood,
margarine, vlees en spek enz. Allemaal hadden ze wat. Een groot aantal burgers
kwamen en vermaakten zich met deze aanblik. Echter, er voltrok zich een
catastrofe.
In de dump, waar alle "Panzerfauste", bommen en granaten werden uitgeladen,
onder toezicht van onze mensen, gebeurde een ongeluk en de hele dump
