bis.
bis.
85
/ij hebben van tsympathie,
Vroolijk steeds |e melodie,
ls Molpan strakskken gaat,
Ligt de cantinelp straat,
ls ik niet meer irt besta,
Dan sjouwt weier ons na,
ls 'k niet meer liier of koek
Bestellen z' aanti uitgangsbroek.
voel mij reeds
Hij stapt liet fo
liet mij kieken
Met een soldatebp 't haar.
ien droeg ons d;
Korp'raal of ser
oor d' een bereidUe saus
Voor and'ren stjl de kous!
soldaat,
el cordaat.
k waar,
t op de hand,
iemand had 't land,
I
gjk
oo rolt de tijd
Daar in dat mo
oor elk heb ik
Ieder wordt dot
st(t;
end
rij leven daar
In pais en in
ns hart blijft ste
't Refreintje klin
voort,
atenoord,
'lijk woord,
spel bekoord,
r tevreê
ut de heele armee,
Spijkerboor.
Is nog in ons oor.
No. 17
lieve Catrientje,
gt door je scho'
beeld volgt me
3f ik zit, of ik
3, lieve Catrien,
n zoo van stree
rt geeft zich ni
Dat is onlangs
daan met de
oppen met de
3, lieve Cato,
3, lieve Cato, di
spi h'
tr
leliedje.
akt me haast dol,
tmijn hersens op hol,
waar ik ook ga,
k hang, of ik sta,
st mij eens zien,
ïur d' heele week.
e ook
'DEIiDE AKTE."
Het derde bedrijf speelt weer op het fort en zet in met een
krachtige permissie-marsch. Een heele troep van permissiegangers
staat aangetreden voor het bureau van den fortcommandant en
tracht door den cadans in zijn melodie lauwen en onverschilli
gen op te wekken om mee te doen aan hun actie voor verlof,
liet 16e tafereel is een afspiegeling van 't gemoed van den
Nederl. Soldaat. De pachter van de cantine gaat met zijn Echt-
genoote het fort verlaten, omdat de soldaten-cantines in eigen
beheer over moeten gaan. Evenals 't scheiden steeds smart ver
oorzaakt, doet ook dit vertrek het soldatenhart pijn en zingt
men het echtpaar, dat bijna 10 maanden lief en leed met de
soldaten heeft gedeeld, een afscheidslied toe. Vervolgens krijgen
we de scène van de 3 toffe jongens. Men ziet hoe de post op
het fort wordt uitgedeeld en welke emoties de ontvangstvar.de
brieven verwekt. God Mars komt met den kapitein op en laat
zich door dezen over de forttoestanden inlichten. Hij ziet de
voetballers uittrekken en ziet zich aan 't eind van dit bedrijf
weer voor de Vredesengel geplaatst, die hem nogmaals in naam
van Neérland's welvaart smeekt heen te gaan. Mars gevoelt zich
hier op het fort vaster dan ooit. waar hij meent in zijn rijk te
zijn. Toch laat de Vredesengel hem niet los en wijst hem op
de soldaten, die met hun hart by hun gezin zijn en niets liever
willen, dan onmiddellijk naar hunne haardsteden terug te keeren.
Aan 't slot nog een verheerlijking van de lente, die door meisjes
wordt uitgevoerd in Meidos.
We hebben een Kapitein, die telt er voor twee,
Daar komen we af en toe wel eens op de thee,
Je portret hangt boven mijn krib, mijn lief,
Alle vrinden om me heen, die hebben je lief.
O, lieve Catrien, ze motten je zien.
Je blik is zoo zacht, ze vinden j' een pracht.
No. 17 a. Ziekenmarsch.
Wij staan hier met elkander aangetreden,
Met gebroken leden, ta, ta, ta, ta,
Wij zijn kazernezieken van professie,
Slikken menig flessie, ha, ha, ha, ha!
Je moet patent zijn, vol temperament zijn,
Een beetje van die tra, la, la, la, la, la, la.
al wordt 't beschoten
Nerf nog besloten,
et davert in 't rond
ze de schenen bont,
kiet van stroo,
bij ons zoo.
Wij moeten nu in deze slechte tijden
Aan alles lijden, ta, ta, ta, ta!
Wij laten onze felle pijnen stillen,
Slikken heel wat pillen, ha, ha, ha, ha!
Je moet patent zijn, vol temperament zijn,
Een beetje van die tra, la, la, la, la, la, la,
