VIER KEER IN DE BOOT
n7
In Chronyke nr 4 van 1993 (oktober) staat een artikel over
de stoomboten en beurtvaartendienstenal van 1883 af. Dat
was ver vóór mijn tijd, dus daar weet ik niet van. Wel weet ik
dat tijdens de watersnood van 1916 de Noordhollandse Tram
niet kon rijden, waardoor het openbaar vervoer van De Rijp
stagneerde. Er kwam toen in plaats van de tram een mooi
klein bootje. Ik meen dat het "Marconi" heette. Het voer van
De Rijp naar Wormerveer, zodat je van daar per trein naar
Amsterdam kon reizen.
Ik heb dat toen zelf gedaan in gezelschap van mijn
grootmoeder en mijn vader. Grootmoeder had er een kleinkind
bijgekregen, in Amsterdam. Via de reis met de "Marconi"
en de trein naar Amsterdam konden we toch de baby gaan
bekijken. Het was voor mij voor het eerst - maart 1916 -
dat ik in een trein zat.
We stapten op de boot bij de steiger van Glazekas (nu maalde
rij "De Hoop", van Nat).
Ik heb ook vaak mogen meevaren met Gerrit Rot, in zijn kleine
motorbootje, als hij met zijn vrouw 's zondagsmiddags even op
bezoek ging bij zijn zwager Tentij in Westgraftdijk. Dat was dan
voor mij een leuk vaartochtje.
Vaartocht nummer drie was als ik met vakantie was bij mijn
tante in Amsterdam. Dan gingen we altijd een dagje te gast
naar familie in Assendelft: met de "IJmuider boot". Uitstap
pen te Buitenhuizen en dan lopende naar Assendelft, het op
één na langste dorp van Nederland. Dan was je een lekker
dagje uit.
Later kreeg ik verkering met een bakkersknecht van Ooster-
buurt. Die Oosterbuurter jongens gingen in augustus ook
altijd een dagje uit. Altijd op zondag, met de "Pomona". Buf
fet aan boord en een muziekje om te dansen. Ik ben twee keer
mee geweesteen keer naar Zandvoort en een keer naar
Utrecht. Reuzeleuk.
Er was een liedje gemaakt op de "Pomona". Dat was eigenlijk
een veeboot, die dinsdags naar Purmerend voer, ik meen van
Alkmaar uit. Het versje was zo:
De Pomona is een mooie schuit,
Parlez vous.
Hij steekt een meter boven water uit,
Parlez vous.
Ze hebben hem in de verf gezet
en het lijkt wel of' ie de pokken heb.
Hinkie, pinkie, parlez vous!
